سیاسی
فشار نظامی بر طالبان و فشار سياسی بر پاکستان تنها راه صلح افغانستان
تلاش‌هاي آقاي خليل زاد و دولت امريکا براي استقرار صلح و پيشبرد مذاکرات صلح قابل قدر است اما مسأله اين است چرا امريکا که بيش از 20 سال در منطقه حضور دارد و با مسائل افغانستان آشنايي دارد چرا تاکنون درک درستي از عوامل بحران افغانستان ندارد و دلايل اصلي بحران افغانستان را نشناخته يا ناديده مي گيرد؟!
در روزهاي پاياني سال 1399 که مذاکرات صلح افغانستان در قطر به کندي پيش مي رود و به نوعي با بن بست مواجه گرديده است دولت امريکا و آقاي زلمي خليل زاد پيشنويس طرحي را تحت نام حکومت انتقالي صلح به سياست مداران، دولت مردان افغانستان و گروه طالبان ارايه کرده است.
آنتوني بلينکين وزير امور خارجه امريکا طي نامه اي به محمد اشرف غني، رييس جمهور و داکتر عبدالله عبدالله، رييس شوراي عالي مصالحه ملي به آن‌ها هشدار داده است که بي‌اتفاقي ميان رهبران افغانستان، سبب پيامد فاجعه‌بار در دهه نود شد و نبايد چنين کاري بارديگر تکرار شود.
آقاي بلينکين در اين نامه به رييس‌جمهور غني طرح پيشنويس صلح امريکا را براي سياست‌مداران افغانستاني تأييد کرده و گفته که واشنگتن از سازمان ملل مي‌خواهد يک نشست جهاني با حضور وزيران خارجه و فرستاده‌هاي ويژه امريکا، روسيه، چين، پاکستان، ايران و هند را براي بحث روي يک رويکرد واحد درباره‌ي روند صلح افغانستان، برگزار کند.
آقاي بلنکين همچنين در اين نامه افزوده است: «ما همچنان از ترکيه خواهيم خواست تا از يک نشست بين الملي در سطح عالي را از هر دوطرف (جمهوريت – و طالبان) براي نهايي سازي يک توافق‌نامه‌ي صلح در هفته‌هاي آينده، ميزباني کند.»
وزير خارجه امريکا به رييس‌جمهور توصيه کرده است که کار با عبدالله عبدالله، حامد کرزي وعبدرب الرسول سياف براي تقويت موقف جمهوريت مهم است.
آقاي بلنکين از تهيه‌ي طرحي براي کاهش نود روزه خشونت‌ها براي جلوگيري از آغاز عمليات بهاري نيز خبر داده و گفته که بازنگري توافق‌نامه‌ي صلح امريکا در واشنگتن تا کنون نهايي نشده‌است. او نگران است که با خروج نيروهاي امريکايي تا اول ماه مي، اوضاع بدتر شود و سبب سقوط بخش‌هاي بيشتر، به دست طالبان شود.
تلاش‌هاي آقاي خليل‌زاد و دولت امريکا براي استقرار صلح و پيشبرد مذاکرات صلح قابل قدر است، اما مسأله اين است چرا امريکا که بيش از 20 سال در منطقه حضور دارد و با مسايل افغانستان آشنايي دارد چرا تاکنون درک درستي از عوامل بحران افغانستان ندارد و دلايل اصلي بحران افغانستان را نشناخته يا ناديده مي گيرد؟!
دولت امريکا به خوبي مي‌داند که پاکستان و جنگجويان نيابتي آن‌ها يعني گروه طالبان مانع اصلي صلح و ثبات در افغانستان اند نه دولت افغانستان. حکومت افغانستان از بدو تأسيس براي برقراري صلح تلاش ورزيده و به اميد برقراري صلح با گروه طالبان مدارا نموده و در مقابل جنگ افروزي و ويرانگري طالبان مماشات کرده است و از نيروي نظامي براي سرکوب آن‌ها استفاده نکرده است و در طول اين سال‌ها سياست دولت افغانستان در مقابل طالبان در ميدان نبرد سياست دفاعي بوده و همين مسأله طالبان را جري و گستاخ ساخته است.
اگر دولت امريکا براي خروج از افغانستان و برقراري صلح عجله دارد بايد بداند که مسير صلح از اسلام آباد مي‌گذرد و وادار ساختن مقامات پاکستاني به عدم دخالت در افغانستان و دست کشيدن از حمايت تروريزم و به رسميت شناختن استقلال و تماميت ارضي افغانستان و دست برداشتن از خواسته‌هاي غير منطقي خويش بهترين و تنها راه برقراي صلح و ثبات در افغانستان است.
دولت امريکا، ناتو و دولت افغانستان بايد با وارد ساختن فشار نظامي بر طالبان و فشار سياسي و اقتصادي بر پاکستان راه صلح را هموار سازد. مقامات پاکستان به ويژه فرماندهان ارتش اين کشور به دليل عدم برخورد قاطع امريکا و جامعه جهاني با اين کشور گستاخ شده اند و رياکارانه با ادعاي حمايت از روند صلح به دنبال اهداف پليد خود هستند و براي رسيدن به اين هدف از تروريزم استفاده مي‌کند.
تروريزم ابزار کثيف پاکستان براي دشمني و نا امن کردن کشورهاي همسايه اين کشور مثل هند، افغانستان و ايران است. دولت امريکا هم که مدعي مبارزه با تروريزم است تا کنون هيچ اقدام مؤثري براي وادار کردن پاکستان به قطع حمايت از تروريزم انجام نداده و هميشه با اسلام آباد مماشات کرده است.
پاکستان حامي اصلي گروه‌هاي تروريستي در منطقه است و مراکز همه گروه‌هاي تروريستي در اين کشور است و برنامه‌هاي تروريستي خويش را در اين کشور طرح ريزي مي‌کنند و در کشورهاي منطقه به اجرا مي‌گذارند.
فشار نظامي بر طالبان و فشار سياسي و اقتصادي بر پاکستان بهترين و تنها گزينه مؤثر براي برقراري صلح و امنيت پايدار در افغانستان است، زيرا تا پاکستان احساس امنيت کند و فشاري از سوي جامعه بين‌المللي احساس نکند دست از حمايت از تروريزم و دخالت در افغانستان برنخواهد داشت و گروه طالبان نيز به عنوان مجريان سياست‌هاي خصمانه اسلام آباد عليه افغانستان بدون فشار نظامي تن به صلح نخواهد داد.
پيام آفتاب
