گروه ایدلوژیک و تغییرناپذیرِ طالبان، برای گسترش و تطبیق حاکمیت خویش از ظلم، استبداد و تهدید کار می‌گیرد. این جریان فکری به جای این‌که برای حکومت کردن، افکار تندروایانه را عوض کرده و سلامت جامعه و مردم را راه تداوم سیاست و قدرت خویش بداند، چسپیده به روی و ریش مردم، به چادر و حجاب زن، به محدودیت‌سازی و خفقان کردن صدای ملت، گروه که می‌خواهد یک ملت را در مدرسه حقانیه جا بزند تا ازین مدرسه افکار شبیه خویش را به مردم ترزیق و تحمیل نماید.
نظام‌هایی که خلاف خواسته‌های مردم و مغایر ارزش‌های یک جامعه عمل می‌نماید، محکوم به شکست بوده و به ابدیت می‌پیوندد. همواره عوامل فروپاشی نظام‌ها، فساد و بی عدالتی، ظلم و ستم و خودکامه‌گی حاکمان بوده است. از این رو طالبان که نمی‌توانند با نیازمندی های عصر خود شان را وفق دهند، در توقف‌گاه رسیده و صف کلان از مردم را مانع فرا راه خود خواهند دید.
به جز نظام‌های که خود را عملا توتالیتر، مستبد، اسلام‌گرا از نوع افراطی، پادشاهی مطلقه و غیر دموکراتیک می‌داند، دست به سرکوب اعتراضات مردم می‌زنند و راه پیروزی خویش را در بستن و به زندان انداختن جستجو می‌کنند. حال آن که تاریخ هویداست که سرکوب‌گرایی، تهدید و زور باعث شکل‌گیری انقلاب ملی و اتحاد در برابر ظلم میشود.
گروه طالبان باید به این درک رسیده باشد که، مردم در بیست سال گذشته از دانشگاه، جامعه و رسانه آموخته اند تا در برابر بی عدالتی، خودکامه‌گی و استبداد صدای عدالت‌خواهانه‌ی شان را بلند کرده و به آسانی صدای خود شان را به تربیون های جهانی برسانند.
پرونده دختران ربوده شده معترض از سوی طالبان، امروز روی میز نهاد‌های حقوق بشری، سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و در یادداشت‌های تمام سیاست‌گران جهان قرار گرفته است. اقدامی ناسنجیده که طالبان خود شان را فرسنگ ها از به رسمیت شناختن فاصله دادند. مردم در بیست سال پسین از لابلای مبارزات زنان و مردان تاریخ ساز در جهان آموخته اند که در برابر قدرت های تک روایانه باید از راه ترویج مدنیت، ارزش‌گرایی و دانش محوری ایستاده و اعاده حقوق کرد.
اگر طالبان می‌خواهند تا در افغانستان آشتی ملی و واقعی به ارمغان آید، از لجاجت، زورگویی و تمامیت‌طلبی بپرهیزتد، در برابر خواسته ملت سر تعظیم فرو بیاورند و در یک پروسه ملی و یا انتخابات، چانس امارت طلبی خویش را به تجربه بگیرند. اگر مردم واقعا برای آزادی، برابری، عدالت سیاسی و عدالت اجتماعی رای دهد، آن‌گاه طالبان برای ختم خشونت و احترام به اراده ملی، در جامعه آسایش پسند و رفاه‌مند برمی‌گردند و از جنگ و خون‌ریزی بپرهیزند.
