سیاسی
نهم حوت، پاسداشت از رزمنده گان غيور سرزمين!
بر اساس تقویم افغانستان نهم حوت، روزِ ملی پاسداری از رشادت‌ها و فداکاری های نیروهای امنیتی است. نیرو های امنیتی افغانستان، سکاندار عزت و شرف، دیوار آهنین در برابر تجاوز و مداخله، کوه‌ای ایستاده در برابر دشمنان قسم خورده، توفان ریشه کن کننده در مقابل تروریزم، دریای قهر و قعر برای نابودی شورشیان و دنیای از مهربانی و عشق برای ملت و آزادی است.
نیرو های امنیتی کشور ما در خط مقدم جنگِ جهان در برابر تروریسم قرار داشته و برای تأمین امنیتِ همه جا، جان فشانی می‌کند. روز حمایت از نیرو های امنیتی از معدود روز های ملی که در آن اجماع ملی وجود داشته و ایثارگری های این نیرو ها به گونه یک‌صدا و گسترده گرامیداشت می‌شود
افغانستان در لابلای تاریخ از اردوی منظم، مقتدر و تعلیم یافته‌ای برخوردار بود که صدای پای عسکر اش لرزه به اندام دیگران و باعث ترس و بیم در فضای منطقه می‌گردید. پاکستان به عنوان کشور نو پیدا و هم‌جوار برای ابقای خویش، طرح فرو پاشی اردوی افغانستان را جزء سیاست خارجی و مداخله‌گرایانه خود تدوین و برای انهدام و شکستن قامت اردوی آن‌زمان، دست و آستین بلند کرد. سرانجام با راه اندازی جنگ و تنش های داخلی و با تشویق و ترغیب چهره های تأثیر گزار بر اردوی کشور، کودتای خونین راه اندازی شده و اردوی نیرومند منطقه به زانو رفت و شکست خورد.
پس از روی‌کار آمدن نظام نوین و سرنگونی امارت طالبانی در کشور، رویای تشکیل و تجهیز و تعلیم یافته‌گی اردوی ملی و پولیس تحقق یافت که امروز افغانستان دارای اردوی منظم و مجرب بوده و اتکای مطمین و افتخارانه ملت بر آن‌هاست.
با آن که سربازان و نیرو های امنیتی در ابعاد مختلف دچار مشکلات اجتماعی، اقتصادی و صدمات روانی بوده است، اما با ایمان راسخ و اراده دفاع از حاکمیت و ارزش ها، در سنگر گرم در برابر طالبان و هراس افگنان خارجی قایم اند و به مبارزه تا حد جانفشانی می‌پردازند.
در جامعه انسانی، مردم عام زمان و عامل مرگ خویش را هرگز نمی‌داند، اما نیرو های امنیتی با پوشیدن لباس نظامی، می‌فهمند که راه زنده‌گی شان کوتاه و احتمال شهادت و قربانی درین راه بیشتر متصور است. با آن هم برای پیکار با هراس افگنی صف واحد را اختیار و به افغانستان آرام و شکوفا مبارزه می‌نمایند.
به جاست تا درد دل سربازان پای برهنه که با معاش ناچیز و شکم گرسنه قربانی فساد های گسترده درون ساختاری گردیده و ماه ها معاش و اعاشه شان منظم اجرا نمی‌شود را نیز بازگو کرد. درد بازمانده گانِ آن سربازانی که پس از قربانی، برای طی مراحل اسناد شهادت، نالان و درمانده به دربِ ادارات بی جواب و ناامید سرگردانی می‌کشند.
حق است که از نپرداختن معاش و سایر امتیازات پسا شهادت به وارثین اشاره‌ای پر آه کرد. این سردرگمی ها و بی عدالتی های پس از قربانی،یک تجربه تلخ و حکایتِ ناامید کننده به دیگر علاقه‌مندان این صف مقدس بوده می‌تواند.
نظامیان مجرب به این باور اند که روحیه سرباز در سنگر زمانی حفظ است که امکانات مالی و معیتشی شان تأمین، دشمن شان تعریف، اسراء دشمن مجازات نه مکافات و پس از شهادت، خانواده های شان مورد شفقت و مهر ورزی مسوولان قرار گیرد.
یکی از نگرانی های سربازان، پس از قربانی و شهادت این است که آیا بازمانده‌گان مورد دلجویی،خبرگیری و حمایت اقشار مختلف قرار می گیرد یا خیر!
پاسداری از خون شهدا، تنها مسوولیت حکومت نیست که ثروتمندان، تاجران و شهروندانِ با امکانات رسالت انسانی و دینی دارد تا همواره ازین قشر فقیر و با غرور دلجویی نموده و اشکِ یتیمان نیروهای امنیتی را پاک نماید. در فرجام نهم حوت را به عنوان روز پر افتخار در تاریخ نوین افغانستان گرامی داشته، به روح شهدای نیرو های امنیتی درود و حمایت از نیروهای امنیتی را مسوولیت شهروندی و محکمه‌ای وجدان ها پنداشته، به همه سنگرداران خجسته باد می‌گویم.
فریداحمد امیری
