سرمقاله
مذاکرات صلح باید ادامه پیدا کند!
مذاکرات صلح باید ادامه پیدا کند! با پیروزی جوبایدن در انتخابات ریاست جمهوری امریکا تعدادی از حلقات سیاسی در کشور اظهار امیدواری کرده اند که طالبان از غرور کاذب شان خواهندافتاد و ممکن است بن بست مذاکرات میان هیأت مذاکره کننده دولت و نماینده‌گان طالبان از میان برداشته شود.
دیروز خانم فوزیه کوفی عضو هیأت مذاکره کننده دولت به رسانه ها گفت که امیدوار اند تا اختلاف میان هیأت های مذاکره کننده هر دو جانب برطرف شود.
پس از این که موافقت‌نامه میان خلیل‌زاد نماینده امریکا و نماینده‌گان طالبان در قطر به امضا رسید و بر اساس آن پنج هزار زندانی از محابس افغانستان آزاد شد، گمان بر این بود که پیش از آغاز مذاکرات بین الافغانی آتش بس صورت بگیرد و در فضای تیره کشور افق صلح نمایان شود.
مردم افغانستان به همین منظور در برابر آزاد شدن زندانیان طالبان که هر کدام شان جنایات زیادی را مرتکب شده بودند، مخالفت نکردند و فکر مردم بر این بود که طالبان نیز از انعطاف کار می گیرند و ممکن است طرف طالبان ودولت به یک توافق برسند.
مردم افغانستان که سال ها درد جنگ و خشونت را در کشور شان می کشند، تشنه ی صلح اند و می خواهند در سرزمین شان آفتاب گرم صلح روزی از ورای ابرهای تیره و خشم آلود نمایان گردد و یخ های چندین ساله رنج و مصیبت را ذوب کند.
پیش از آغاز مذاکرات میان هیأت مذاکره کننده دولت و نماینده گان طالبان، برخی از رسانه های ملی و بین المللی از قول تحلیل‌گران چنین به خورد بیننده‌گان شان می دادند که گویا طالبان، همان طالبان چندین سال پیش که در برابر مظاهر تمدن واکنش نشان می دادند و دیدن تلویزیون را حرام تلقی می کردند و نوارها را اعدام می نمودند، نیستند بل در فکر واندیشه و رفتار آنها تغییرات جدی به وجود آمده است.
اما زمانی که هیأت مذاکره کننده دولت به دوحه رفت و از نزدیک با طالبان دیدار و صحبت کرد، تمام این امیدواری ها به یأس مبدل شد و برخی از اعضای هیأت مذاکره کننده دولت به رسانه ها گفتند، نه تنها که در فکر واندیشه طالبان تغییر وارد نشده بل آنها بیشتر خشن وانعطاف ناپذیر شده اند.
نماینده گان طالبان در قطر بر سر آجندای مذاکرات از خیره سری کار گرفتند و هم زمان با آغاز مذاکرات جنگ های شان را در تمام کشور شدت بخشیدند و تعداد زیادی از مردم بی گناه را به قتل رسانیدند و تصور آنها بر این بود و است که امریکایی ها از افغانستان بیرون می شوند و حکومت و قدرت را دوباره به دست می آورند.
با پیروزی بایدن، آب سرد به اندام گرم وداغ طالبان فرو ریخت و آنها از آن غرور پیروزی که خلیل‌زاد نیز در آن نقش داشت به زمین خوردند.
با توجه به همین گفته ها، صلح یک ضرورت است و نباید دروازه مذاکرات مسدود شود و هیأت مذاکره کننده هر دو جانب به دیدارهای شان ادامه بدهند.
اگر در مذاکرات، سر انجام عزت مردم و دستآوردهای مشروع چندین ساله حفظ شود و آزادی های مدنی آسیب نبیند، در آن صورت همه از چنین صلح حمایت خواهند کرد و همه این چنین صلح را آروز می کنند.
