گفته مشهور است که دوست خوب در روزهای دشوار خودش را ثابت می‌کند.
جمهوری تاجیکستان از جمله کشورهایی است که در دوونیم دهه اخیر همیشه در روزهای پرمشقت و دشوار در کنار مردم و دولت ما ایستاده و تثبیت کرده که در رابطه همسایه داری متعهد به ارزش های والای انسانی و حُسن همجواری است.
در چند هفته اخیر که گروه تروریستی طالبان به حمایت شبکه های استخباراتی مهم منطقه حملات گسترده شان را بالای مناطق مختلف کشور ما شروع کردند و واقعاً در این شرایط حساس دیده شد که بعضی کشورهای دور و نزدیک ما با این گروه رابطه شان را کم کم علنی ساختند و در مورد جنایت های هولناک طالبان مُهرسکوت بر لب های شان زده اند.
در این میان جمهوری تاجیکستان در همه ادوار متفاوت با دیگر کشورها عمل کرده و همیشه از داعیه برحق مردم ما دفاع نموده و در کنار مردم ما ایستاد شده است.
طالبان که در چند روز اخیر توانستند به اثر توطئه بزرگ و حمایت اربابان شان چند ولسوالی مرزی ما را با تاجیکستان اشغال نمایند و عده‌یی از نظامیان ما که در حالت خیلی خطرناک قرار گرفته بودند و چاره‌ی جز عقب نشینی تاکتیکی آنهم به بیرون از سرحدات ما نداشتند.
دولت همسایه و دوست ما تاجیکستان آغوش پُر محبت شان را به روی مردم ما باز کرد و حدوداً هزار تن از عزیزان ما را در داخل قلمرو شان پناه دادند.
این نظامیان به ترتیب به داخل انتقال داده شد و عده‌یی از هم بخاطر مصلحت تا هنوز در داخل تاجیکستان هستند که دولت تاجیکستان به آنها کمپ اضطراری ایجاد کرده و رهبری سفارت افغانستان نیز دوامدار از مردمان ما در این کمپ احوال گیری دارند و به آنها مواد خوراکی را می‌رسانند.
امیدوارم که به زودی دفتر UNHCR در مورد سرنوشت این مهاجرین ما تصمیم مقتضی بگیرد و در جمهوری ازبیکستان نیز دفتر UNHCR برای هم میهنان مهاجر ما فعالیت را شروع کند.
باور دارم که این روزهای سخت و دشوار گذشتنی است و کودکان وطنم به زودی سرود آزادی و خوش بودن را خواهد خواند، اما این نیکی و جوانمردی دولت و ملت تاجیکستان را در این روزهای دشوار هرگز فراموش نمی‌کنیم، درست است که آنها وظیفه انسانی و همسایه‌گی شان را انجام داده اند ولی پذیرش خطر و خریدن دشمنی یک گروه تروریستی کار ساده و آسان هم نیست چون دیدیم بعضی کشورهایی که حتا شهروندان مهم شان توسط طالب ها به قتل رسیده بود نیز با این گروهک تروریستی (طالبان) دست دوستی دادند و برای شان تریبون سیاسی دادند تا این گروه تروریستی داعیه سیاسی پیدا کند.
در گذشته نیز هزارها خانواده از هموطنان ما در تاجیکستان زنده‌گی می‌کردند و نسبت به خیلی کشورهای دیگر در سهولت استند و آزادانه می‌توانند آنجا کار کنند و فعالیت نمایند.
در مناسبت های مهم شان به ویژه جشن استقلال آن کشور همیشه از خوبی و اخلاص بزرگان ما (شهید احمد شاه مسعود و شهيد استاد ربانی) به نیکویی یاد می‌کنند و استقلال شان را مدیون اخلاص‌مندی رهبران دولت اسلامی افغانستان می شمارند.
حالا نیاز است که وزارت های امور خارجه، امور مهاجرین، معارف، تحصیلات عالی، اطلاعات و فرهنگ، وزارت تجارت و یا اتاق های تجارت ما در مورد تعلیم و تربیه کودکان مهاجر شده ما به تاجیکستان برعلاوه لیسه موجود (سامانیان) چندین مکتب ابتداییه و متوسطه را در مناطق پرجمعیت مهاجرین ایجاد نمایند، برای فارغان صنوف دوازدهم زمینه تحصیل در دانشگاه های تاجیکستان بیشتر مساعد گردد، گرچه حالا نیز هموطنان ما با تخفیف ۲۵٪ در پرداخت شهریه شان مطابق به فرمان رییس جمهور محترم تاجیکستان می‌توانند شامل دانشگاه های آن کشور شوند ولی اکثریت مهاجرین توان پرداخت آن را ندارند که نیاز است در تفاهم با دفترUNHCR و سایر نهادی های بین المللی مشکل پرداخت شهریه دانسجویان مهاجر ما حل گردد.
وزارت فرهنگ نیز با ایجاد انجمن های فرهنگی در مناطق مهاجر نشین می‌تواند در معرفی فرهنگ ما به مردم کشور میزبان و سرگرمی های سالم فرهنگی به مهاجرین ما مسووليت شان را انجام دهند، که طبعاً همه این کارها زیر چتر سفارت جمهوری اسلامی افغانستان صورت می‌گیرد تا همآهنگی بهتر با کشور میزبان و سازمان های بین المللی صورت بگیرد.
وزارت تجارت و اتاق های تجارت با حمایت و تشویق شان از بازرگانان ما در تاجیکستان می‌توانند زمینه کار را به جوانان بیکار مهاجر ما مساعد کنند و حتا می‌توانند کارخانه های تولیدی را در تاجیکستان بسازند تا در چرخش اقتصاد آن کشور هم سهم مثبت گرفته شود و هم در کم ساختن بیکاری در بین مهاجرین سهم خوب بگیرند.
