در طول تاریخ بشریت همه جنگ های دنیا از خود قوانین رسمی یا عرفی همان ملت ها یا اقوام را داشت، اما معدود لشکریان بودند که تابع هیچ قانون و عرف پذیرفته شده جنگی نبودند که به طور نمونه می‌توان از لشکریان چنگیز و هیتلر نام گرفت.
جنایت نازی های هيتلری که معاصر است و در آلمان در مورد نازی ها و افکار فاشیستی شان قوانین سختگیرانه وضع شد تا از پیوستن افراد نا آگاه و متعصب به آن گروه و افکار جلوگیری شود.
طالبان کاملاً شباهت به نازی های هيتلری و چنگیزخان دارند که در مناطق اشغال شده شان مرتکب هرگونه جنایت شدند.
زنان به عنوان نصف بیشتر پیکر جامعه ما از همه حقوق انسانی شان در قلمرو طالبان محروم هستند و حتا حق زنده ماندن هم در بسیاری موارد برای شان داده نمی‌شود.
فرهنگیان، متخصصین، دگراندیشان، اقلیت های مذهبی و قومی نه تنها محکوم به سکوت و تبعیت از طالبان هستند، بلکه به مجرد شک کردن بالاي شان به اشد مجازات محکوم می‌شوند.
در فرهنگ طالبانی فقط اسرای جنگی محکوم مرگ نیستند بلکه همه اعضای خانواده و اقارب نزدیک شان نیز مورد پیگرد و شکنجه قرار می‌گیرند.
با وجود ارتکاب این همه جنایت آشکار توسط این گروه ولی سکوت مرگبار نهادهای مدافع حقوق بشر و حقوق زنان ما را به شک می‌اندازد که این همه نهادها در جهان شاید شباهت به يک درامه مدیریت شده از مرکز مشترک باشد.
واقعاً از نهاد های حقوق بشری مایوس شدیم ولی باور ما به شهروندان فدا کار کشور خودما و انسان های آزاده جهان زیاد است. باور دارم که جهانیان جدا از آدرس های سیاسی کشورهای شان به زودی در دفاع از حقوق انسانی مردم ما دست به کار خواهند شد، فقط نیاز است تا به آنها در مورد وضعیت جاری در وطن ما اطلاع رسانی دقيق و مستند صورت گیرد. هر هم وطن ما در هرگوشه جهان سفیر با مسووليت ما هستند و مکلف اند تا جهانیان را علیه این گروه تروریست بسیج نمایند.
