روی ديگر سکه

سردبير روزنامه معتبر آلماني (ولت) مي‌نويسد :

” ما به افغانستان خيانت مي کنيم

حالا وقت آن است که بپذيريم که در هرج و مرج و يا بحران قابل پيش بيني در افغانستان شکست ما نيز است. اينک ما در حال ترک کشوري هستيم که روزي مسووليت آينده آن را به عهده گرفته بوديم.

تفنگ ها به مدت سه روز طي آتش بس کوتاهي خاموش بودند. اما هنوز مراسم عيد فطر به پايان نرسيده بود که طالبان در مسجدي نمازگزاران را به رگبار بستند.

بلي جنگ دوباره آغاز شد. جنگ که در آن مسلمانان مسلمانان را بنام اسلام مي کشند.

خوب است که نيروهاي ما در حال بيرون کشيدن از اين سرزمين جنون هستند، برخي ممکن است چنين فکر کنند.

بلي حالا ما در حال ترک کشوري هستيم که روزي مسووليت آينده آن را به عهده گرفته بوديم.

ما بهاي اين هرج و مرج  را پرداخت خواهيم کرد.

واقعيت امر اين است که هيچ روند صلحي براي افغانستان وجود ندارد. طالبان براي خود دليل معقولي براي مذاکره نمي بينند، زيرا آنها مي دانند که چه صلح باشد و يا نباشد، نيروهاي بين المللي در حال ترک اين کشور هستند.

روند نام نهاد صلح فقط براي نجات چهره غرب در بدترين شکست از زمان پايان جنگ سرد است. به طور عمده بحران کنوني نه تنها ناشي از اشتباهات دولت‌هاي غربي بوده است ، بلکه مردم امريکا و اروپا نيز درين مسأله سهيم اند.

بلي، غرب مدت هاست که در افغانستان حضور دارد و در کل سرمايه گذاري هاي زيادي انجام داده است. اما در هيچ مقطعي از زمان ما به اندازه کافي سرمايه گذاري نکرده ايم تا بتوانيم پيش شرط اساسي توسعه را که  ‘امنيت’ است ايجاد کنيم.

در چند سالي که غرب با نيرو کافي در افغانستان حضور داشت ، به عنوان مثال از 2009 تا 2011 حتا در همان وقت هم از قبل مشخص بود که نيرو ها ما چه زماني عقب مي روند.

طالبان فقط و فقط ساعت شان را کوک کرده و منتظر تاريخ ترک ما نشستند.

در ساير اوقات، نيروهاي ما به خاطر تأمين امنيت نسبي در ولايت ها به جنگ‌سالاران رشوه داده تا به اندازه‌يي کمي هم که شده خشونت کاهش يابد.

همه‌ي اين موارد بيشتر به دليلي بوده است که راي دهنده‌گان در غرب استقرار نيروهاي کشورهاي شان را در خارج دوست ندارند.  مردم غرب فکر مي‌کنند جنگيدن کار اشتباه است و دولت هاي شان بايد به جاي نبرد تلاش نمايند تا ديگران را متقاعد سازند که نجنگيده و خشونت را متوقف سازند.

امروز ما افغانستان را به دليل‌ اين‌که در آن کشور دموکراسي برپا شده و همه چيز روبراه است ترک نمي‌کنيم! ما اين کشور را ترک مي‌کنيم چون راي دهنده‌گان در غرب ابزاري را که براي اين کار لازم است دوست ندارند.

بلي پاکي وجدان بعضي غربي هاي که ضد جنگ اند مهمتر از زنده‌گي ميليون ها راي دهنده افغان است که علي رغم خشونت و بمب گذاري ها در صف هاي راي دهي ايستادند!

بلي و مهمتر از آينده دختراني است که در آينده‌يي نزديک ديگر  اجازه حضور در مکتب را نخواهند داشت.

همين دختران و اطفال معصوم بهاي بلاتکليفي امروزي و اعتقاد ما به ارزش‌هاي مان را مي پردازند.

اين در حاليست که همه يي دنيا دارند تماشا مي کنند”!

ترجمه: شهیر نثاری