سرمقاله
جنايات پی هم و هدف قرار دادن يک قوم نسل کشی است!
امنيت شهر کابل بدتر شده است و هراس افگنان بازهم با جا به جايي ماين ها تعدادي از باشنده گان کابل را به قتل مي رسانند.
موضوع قابل انديشه اين است که برادران هزاره ما بيشتر از هر زمان ديگر در معرض تهديد جدي تروريستان قرار گرفته اند.
در چند رخداد گذشته، بيشتر هموطنان هزاره که در نواحي ششم، سيزدهم و هجدم شهرداري کابل بود وباش دارند به اثر حملات تروريستان شهيد و مجروح شده اند.
هراس افگنان که در عقب شان، شبکه هاي استخباراتي قرار دارند با اين جنايات مي خواهند جنگ مذهبي و قومي را در کشور دامن زنند که برخي از آگاهان با توجه به اين کشتار و جنايت هراس افگنان که يک قوم را مورد هدف قرار مي دهند، گفته اند که اعمال اين برنامه ها از سوي تروريستان، نسل کشي است و بايد اين جنايت ها از سوي نهادهاي ذيربط ملي و بين‌المللي به عنوان نسل کشي ثبت و راجستر شود.
از سوي ديگر برخي ديگر از کاربران شبکه هاي اجتماعي از حکومت انتقاد کرده اند که طرح امنيتي شان براي تأمين امنيت غرب کابل از سوي شوراي امنيت ملي رد شده است.
آنها استدلال کرده اند که دولت، شوراي امنيت و ديگر نهادهاي امنيتي هرگز در پي تأمين امنيت غرب کابل نبوده و در آينده هم نخواهند بود.
اين کاربران پيشنهاد داده اند که بايد نماينده گان مردم در شوراي ملي، وکلاي گذر، کادرهاي نظامي و ماموران بلند رتبه دولتي و در مجموع متنفذين قومي هرچه عاجل خود شان طرح امنيتي را براي تأمين امنيت غرب کابل بريزند و آن را عملي سازند و اگر به قول آنها دولت بازهم در برابر اين طرح امنيتي قرار بگيرد و از آن حمايت نکند بايد رهبران دولت همدست و همکار تروريستان تلقي شوند.
با توجه به همين گفته ها، بايد حکومت و نهادهاي امنيتي بايد در تأمين امنيت باشنده گان غرب کابل تلاش کنند و به انتقادها و طرح هاي شان ترتيب اثر بدهند.
اين که هراس افگنان به کمک شبکه هاي استخباراتي يک قوم و يا پيروان يک مذهب را مورد هدف قرار مي دهند ممکن است اين جنايات ادامه پيدا کند و دامنه‌ي آن گسترده هم شود.
زيرا شبکه هاي استخباراتي که از هراس افگنان به عنوان يک ابزار کار مي گيرند، با اين عمل شان يک هدف را در کشور ما دنبال مي کنند و اگر در برابر چنين جنايات با تمام قوت ايستاده گي نشود و با اعمال برنامه هاي امنيتي، اين توطيه ها خنثي نشوند، ممکن است تروريستان و حاميان شان جان تعداد بيشتر از هموطنان ما را بگيرند و خون هاي بيشتر مردم مظلوم و بي گناهان را بريزانند.
مردم در اين صورت مجبور اند که از جان شان حفاظت کنند و اگر حکومت و نهادهاي حکومتي از اين مسووليت شانه خالي کنند و کوتاه بيايند بايد مردم خودشان به فکر تأمين امنيت شان برآيند و نمي شود آنها همه روزه تماشگر و شاهد قتل فرزندان شان باشند و در برابر اين جنايات دم نزنند وبي تفاوت باشند.
