سرمقاله
کی مقصر است؟
پس از اين که يک نظر آقاي اشرف غني که گفت: «دو عامل، فساد و قوم گرايي جهان را از افغانستان دل سرد ساخته است» در شبکه هاي اجتماعي بازتاب يافت، تعدادي از کاربران به اين ابراز نظر وي واکنش نشان دادند و در مورد تبصره هاي بيشتر منفي داشتند.
برخي از کاربران آقاي غني را ملامت کردند که خودش در گسترش فساد و قوم گرايي نقش بارز داشته و از زماني که وي سکان حکومت را به دست گرفته هم فساد و هم قوم گرايي به اوج خود رسيده است.
اين کاربران استدلال مي کنند که آقاي غني افرادي را بدون مشوره و بيشتر از خارج کشور به کرسي هاي بلند دولتي نصب کرد که بيشتر شان به فکر دزدي و اختلاس بودند و همين که دزدي هاي شان آفتابي شد، فرار را برقرار ترجيح دادند و از همان کشورهايي که آمده بودند دوباره در آن کشورها خزيدند و دست قانون هم نتوانست دامن آنها را بگيرد.
در همين سال هاي نزديک، افراد بسيار نزديک به آقاي غني از جمله اکليل حکيمي و قيومي وزيران ماليه و سرگند مشاور اقتصادي رييس جمهور همين که متهم به فساد شدند با يک نيرنگ از کشور فرار کردند.
گفته مي شود خاطره سادات، معين مالي و اداري شهرسازي نيز پس از اين که از سوي دادگاه عالي با فسادي که کرده بود، محکوم به مجازات گرديد، از کشور فرار کرده است.
از سوي ديگر عمر زاخيل وال وزير پيشين وزارت ماليه به صراحت گفت که در دوره رييس جمهور غني چهل تا پنجاه ميليارد دالر سرمايه از افغانستان بيرون ساخته شده و بلند منزل هاي استانبول، دبي، قبرس و ابوظبي توسط اين سرمايه ها ساخته شده اند.
به همين گونه سروصدايي بلند شد که در فرودگاه کابل اداره ويژه را ارگ ايجاد کرده که مسوولان فرودگاه نمي توانند از آن نظارت کنند و از اين طريق پول فزيکي آنهم به ميليون ها دالر از کشور بيرون مي شود.
در مجلس نماينده گان نيز گفته شد که ميليون ها دالر عايد گمرکات کشور تاراج مي شوند و سرپرست وزارت ماليه نيز اين خبر را تأييد کرد، ولي تا حال در مورد هيچ يک از اين موارد اظهارات روشن از سوي مسوولان دست اول صورت نگرفته است و نگفته اند که اين خبرها تا کدام حد راست است و يا دروغ.
در دوره حاکميت تيم آقاي غني قوم گرايي و نفرت قومي بيشتر در ادارات دولت به اوج خودش رسيده است.
قصه مخکخ و ديگر فاشيستان ممکن است از ياد و خاطره هيچ فردي که مخالف قوم گرايي است، نرود.
حال قضاوت شود که در مورد گسترش فساد و قوم گرايي در کشور کي مقصر است.
نخست بايد رهبران حکومت متوجه اعمال خودشان شوند که چه قدر در فساد و قوم گرايي دست دارند.
اگر آنها متوجه اين خلاف ورزي هاي شان شوند و به آن اعتراف کنند و در فکر اصلاح برآيند، کار نيک و پسنديده است.
افغانستان در يک وضعيت ناگوار و بحراني قرار دارد و هر که صادقانه تلاش کند که کشور را از اين لجنزار نجات دهد بايد تقدير شود و خداوند(ج) نيز توبه، توبه کننده گان را مي پذيرد.
