اخبار
آيا ناتو افغانستان را به حال خودش رها می کند؟
ترکيه و افغانستان در سال جاري صدمين سال‌گرد برقراري روابط ديپلماتيک را جشن گرفتند. يکي از نخستين تصميم‌هاي پارلمان ترکيه در سال 1921 باز کردن نماينده‌گي خود در کابل است. افغانستان نيز دومين کشوري بود که پارلمان ترکيه را به رسميت شناخت و به اين ترتيب از تأسيس جمهوري ترکيه در سال 1923 حمايت کرد.
ترکيه به رغم دشواري‌ها به خصوص در 40 سال گذشته، روابط ويژه‌اي با افغانستان داشته است. حفظ وحدت و يک‌پارچه‌گي با افغانستان، تأمين امنيت و ثبات در اين کشور و برقراري صلح و رفاه با از بين‌بردن افراط گرايي و تروريزم، ارکان اصلي سياست ترکيه را نسبت به افغانستان نشان مي‌دهد.
اين روزها، افغانستان در وضعيت حساس تاريخي قرار دارد. ايالات متحده رسماً خروج نيروهايش را از افغانستان به تاريخ اول مي آغاز کرد که تا 11 سپتامبر، برابر با 20 اُمين سال‌گرد حملات القاعده عليه امريکا، تکميل خواهد شد. با تکميل‌شدن ماموريت حمايت قاطع، ساير کشورهاي عضو ناتو از افغانستان بيرون مي‌شوند که پايان ماموريت طولاني ناتو در اين کشور خواهد بود.
با اين حال، هنوز اطميناني وجود ندارد که آيا شروع خروج براي طالبان کافي خواهد بود تا در نشست استانبول شرکت و توافق‌نامه صلح را با دولت افغانستان امضا کنند. نشست استانبول قرار است پس از ماه رمضان برگزار شود. اظهارات اخير طالبان براي اين منظور اميدوار کننده نيست. بدتر اين که حتا طالبان نيروهاي امريکايي و ناتو را در افغانستان تهديد به حمله کردند، زيرا آن‌ها توافق‌نامه 2020 را براي
خروج کامل از افغانستان تا اول ماه مي نقض کرده اند.
در اين مرحله، دو فرايند براي سرنوشت افغانستان مهم و تعيين‌کننده است. نخست اين که آيا طالبان شرکت در کنفرانس استانبول و انتقال سياسي با دولت افغانستان را مي‌پذيرند يا خير. تا کنون، هيچ نشانه مثبتي در اين رابطه ديده نشده است.
دوم اين که ناتو با پايان يافتن ماموريت 20 ساله‌اش چه کاري مي‌تواند براي افغانستان انجام دهد. ناتو در نشستي که به تاريخ 14 اپريل در بروکسل برگزار شد، تصميم گرفت نيروهاي خود را از افغانستان بيرون کند. در همان روز، ينس ستولتنبرگ سرمنشي ناتو در کنفرانس خبري اعلام کرده که فصل جديد روابط با کابل آغاز شده است و بر ادامه پشتيباني و همکاري با افغانستان تاکيد کرد.
چيزي که بسيار محتمل به نظر مي‌رسد اين که، ناتو ماموريت جديدي در افغانستان نخواهد داشت. برخي کشورها، مانند ترکيه که معتقد است افغانستان نبايد در اين مرحله حساس تنها گذاشته شود، به چگونه‌گي کمک به اين کشور در آينده فکر مي‌کنند.
با توجه به گسترده‌گي مشکلات افغانستان و واقعيت وخيم‌ترشدن ثبات سياسي و شرايط اقتصادي-اجتماعي که مي‌تواند سبب احياي گروه‌هاي افراطي مسلح شود، جامعه جهاني بايد راهي براي ادامه حضور خود در اين کشور پيدا کند.
افغانستان و مردم اين کشور که نگران آينده خود هستند، نبايد تنها گذاشته شوند.
