سرمقاله
چرا اداره موقت؟
دور دوم مذاکرات صلح آن گونه که وعده داده شده است پس از دو روز دیگر باید در دوحه آغاز شود.
دور اول مذاکرات با تنش ها، اختلاف نظر و حتا توهین واهانت یکدیگر همراه بود.
پس از گذشت چند ماه هر دو جانب یعنی هیأت دولت و نماینده‌گان طالبان بالای یک کارشیوه توافق کردند.
پس از تعطیلی سه هفته یی که نماینده گان طالبان به پاکستان رفتند و هیأت مذاکره دولت به کابل آمدند، مشوره و یا دستور هایی به هر دو جانب داده شده است.
برخی از اعضای هیأت مذاکره کننده دولت به رسانه ها گفتند که در دید و فکر طالبان هیچ تغییری نیامده است و طالبان اصلاً جمهوریت ودستآوردهای چندین ساله را در افغانستان به رسمیت نمی شناسند.
آنها یعنی برخی از اعضای هیأت دولت به صراحت گفته اند که برداشت آنها از دیدار و مذاکره با طالبان این است که طالبان می خواهند دوباره در کشور حاکم شوند و زیر نام نظام اسلامی همان اهداف قبلی شان را د نبال کنند.
از سوی دیگر، حکومت افغانستان نیز زیر نام دفاع از جمهوریت می خواهد به حاکمیت و قدرت اش ادامه دهد و از طالبان می خواهد که دست از خشونت بردارند و در بدنه ی نظام با حکومت یکجا شوند.
یعنی حکومت می خواهد تجربه حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار در مورد طالبان هم تکرار شود، اما طالبان هرگز نمی خواهند که با حکومت غنی مدغم شوند و این را برای خود شان شرم و ننگ و حتا مشکل شرعی می دانند.
طالبان ادعا دارند که بر هفتاد فیصد کشور حاکمیت و کنترل دارند و باید حکومت تسلیم آن ها شود و پس از تسلیمی، طالبان فرمان عفو صادر می کنند و همه را می بخشند و مجازات نمی کنند.
اگر هر دو جانب به این خواسته ها و نظر شان ادامه بدهند و انعطاف نشان ندهند، دور دوم مذاکرات بی نتیجه پایان خواهد یافت.
آن گونه که حفیظ منصور یکی از اعضای هیأت مذاکره کننده دولت به رسانه ها گفت: در دور دوم مذاکرات مسأله توزیع قدرت به بحث گرفته می شود. طالبان از هیأت مذاکره دولت خواهند خواست که قدرت به آنها واگذار شود و طالبان پس از تحویل قدرت، تعدادی از گروه ها و یا افراد را در حکومت شان سهیم خواهند ساخت.
منصور دیروز گفت که یگانه راه حل سیاسی و شکستاندن بن بست، توافق بر سر یک اداره موقت با حفظ نظام و نهادها و ساختارها خواهد بود.
یعنی رهبری حکومت فعلی کنار برود و یک رهبری دیگر به انتخاب تمام طرف ها به وجود آید و الی زمان معین مدیریت را در کشور برعهده گیرد.
این پیشنهاد گرچه برای طالبان و رهبری حکومت ناگوار تمام می شود، اما برخی از آ گاهان حداقل در صفحات اجتماعی از آن حمایت کرده اند.
برخی از کاربران نظر داده اند که مردم هم از حکومت غنی به ستوه آمده اند و هم نمی خواهند طالبان به قدرت برگردند.
اگر مسأله اداره موقت در دور دوم مذاکره به بحث گرفته شود و سر انجام توافق نسبی به دست آید، پس آن گروه بی طرف که مورد قبول همه طرف ها باشد کدام است و در کجا است؟ و چگونه این مأمول عملی خواهد شد؟
با توجه به همین ملاحظات، باید احتمالات آینده انکشاف اوضاع در کشور به بررسی گرفته شود و نهادهای ملی و بین المللی ذیربط در قضیه افغانستان این احتمالات را ارزیابی کنند و در مورد هر تحول و انکشاف اوضاع و روند مذاکرات آماده گی داشته باشند.
