موضع طالبان، موضع پاکستان است!

پس از اعلام خروج نیروهای امریکایی به وسیله جوبایدن رییس جمهوری امریکا که طالبان آن را خلاف موافقت‌نامه دوحه تلقی کردند، نگرانی هایی به وجود آمد که ممکن است نشست استانبول که قرار است در 24 اپریل برگزار شود، راه اندازی نگردد.

این نگرانی زمانی افزایش یافت که طالبان به صراحت اعلام داشتند که در هیچ نشستی پس از این در رابطه به قضیه افغانستان اشتراک نمی کنند.

طالبان امیدوار بودند که نیروهای امریکایی مطابق توافقنامه دوحه در اول می از افغانستان بیرون می شوند و آنها در نشست استانبول که گویا امریکا را شکست داده اند ،با غرور شرکت می کردند و در فکر این بودند که باید امتیاز بسیار کلان به آنها داده شود.

برخی به این باور اند که طالبان هنوزهم فکر رسیدن به قدرت عام و تام دارند و می خواهند امارت به اصطلاح اسلامی شان را زیر یک نام دیگر در کشور قایم سازند.

به همین منظور طالبان همواره اصرار دارند که تا یک نظام صددرصد اسلامی از نظر آنها در افغانستان شکل نگیرد، راضی نمی شوند و ممکن است پس از این نیز به همین بهانه به جنگ های شان ادامه بدهند.

در عقب تمام این سناریوها، نظامیان پاکستانی قرار دارند یعنی طالبان به عنوان یک گروه ساخته شده شبکه استخباراتی پاکستان، هر آنچه منافع پاکستانی ها تقاضا کند، آن را عملی می کنند و از خودشان هیچ صلاحیت و اختیار ندارند.

اکنون که طالبان ظاهراً نشست استانبول را تحریم کرده اند، پاکستان به آنها فهمانده است که باید از این وضعیت امتیاز به دست آورند و بدون گرفتن امتیاز در نشست استانبول که زیر نظر سازمان ملل متحد برگزار خواهد شد، شرکت نکنند. گفته می شود که طالبان در بدل شرکت در نشست استانبول، خواهان رهایی هفت هزار زندانی دیگر شان از زندان های افغانستان شده اند و هم تقاضا دارند تا نام های رهبران شان از فهرست سیاه سازمان ملل بیرون ساخته شود.

اما از آمدن وزیر خارجه امریکا به کابل و دیدار او با رهبران حکومت و وعده های چرب او که گویا افغانستان را تنها نمی گذارند و نشست صلح استانبول در وقت و زمان اش برگزار می شود ممکن است در موضع طالبان نیز تغییر بیاید و از خودشان انعطاف نشان بدهند.

گرچه رهبران حکومت افغانستان، رهایی هفت هزار زندانی دیگر طالبان را رد کرده اند، اما عبدالکریم خرم در یک بحث گفت که آقای غنی پذیرفته است که باقی‌مانده زندانیان طالبان را آزاد می کند.

به همین گونه رییس جمهوری ترکیه با تماسی که با نخست وزیر پاکستان داشت، بر مسأله نشست استانبول تاکید داشت و اگر قناعت پاکستان فراهم شده باشد طالبان که وابسته به آن کشور اند،  در نشست استانبول شرکت خواهند کرد.

از چنین رخدادها برداشت می شود که جامعه جهانی به ویژه کشورهای ذی‌دخل در قضیه افغانستان تصمیم جدی دارند که زیر نام تأمین صلح در کشور، طالبان را  وارد نظام سازند و ممکن این مسأله در نشست استانبول تا حدی یکطرفه و فیصله شود.

با توجه به همین نکات، باید در نشست استانبول نماینده گان جمهوریت، طرح و نظر واحد داشته باشند و تلاش شود که در همین چند روز باقی‌مانده یک اجماع نسبی به وجود آید در غیرآن با دیدگاه های اختلافی، طالبان و پاکستان امتیاز بیشتر به دست خواهد آورد که مردم افغانستان در آن صورت ضرر بیشتر را نصیب خواهند شد.