سرمقاله
آتش بس در اولويت مذاکرات قرار می گيرد!
زلمي خليل زاد فرستاده ويژه امريکا براي صلح افغانستان، سفرهاي خود را دوباره از سر گرفت و ديروز در کابل با داکتر عبدالله عبدالله رييس شوراي عالي مصالحه ملي ديدار کرد.
سفارت امريکا در کابل گفته است که در اين سفرها، مباحث سياسي معضل افغانستان و تأمين آتش بس دايمي و سراسري، با رهبران سياسي، نماينده‌گان طالبان و کشورهاي منطقه از سرگرفته مي شود.
اين درحالي است که يک سال پيش حکومت امريکا با طالبان توافق نامه‌يي را به امضا رساند که بر اساس آن زندانيان طالبان در چند دوره از زندان هاي افغانستان آزاد، آتش بس ميان امريکايي ها و طالبان بر قرار و مذاکرات ميان افغان ها آغاز گردد.
پس از توافق، حدود پنج هزار زنداني طالبان از زندان هاي کشور آزاد شدند و آتش بس نيز ميان امريکايي ها و طالبان تأمين گرديد.
اما موضوع قابل انديشه اين است که طالبان از آتش بس با حکومت افغانستان خودداري کردند و جنگ و خشونت طالبان در برابر نيروهاي امنيتي کشور و غير نظاميان ادامه يافت و مذاکرات ميان افغان ها نيز دستآوردي نداشت و در آن هيچ پيشرفتي صورت نگرفت.
با روي کار آمدن حکومت جديد به رهبري جو بايدن برخي به اين باور بودند که توافق نامه ميان امريکايي ها و طالبان به دليل نقض توافق نامه از سوي طالبان، از اعتبار مي افتد و مناسبات ميان آنها دوباره تيره مي شود.
اما برخلاف اين گمانه زني ها، خليل زاد از سوي حکومت بايدن هم مامور و توظيف گرديد تا مذاکرات را با طرف هاي درگير، گروه هاي سياسي و کشورهاي ذيدخل در قضيه افغانستان آغاز کند.
از جريان گفت و گوها و اعلاميه سفارت امريکا چنين برداشت مي شود که آتش بس دايمي در اولويت ديدارها و مذاکرات قرار دارد.
اگر طالبان، حکومت افغانستان و پاکستان که حامي طالبان است مسأله آتش بس را جدي بگيرند و سرانجام طالبان آتش بس را بپذيرند، اميدواري هاي زيادي وجود دارد که امنيت نسبي در سراسر کشور تأمين خواهد شد و جنگ هاي چندين ساله پايان خواهد يافت.
اين مأمول زماني بر آورده مي شود که همه طرف ها از خودشان انعطاف نشان بدهند و اجازه بدهند تا يک اداره يا دولت همه شمول و بي طرف که مورد اعتماد همه جوانب باشد در افغانستان شکل بگيرد.
اگر چنين دولتي، ايجاد شود و در رهبري آن، افراد خوشنام، با استعداد و دلسوز که براي همه طرف ها قابل قبول و در جنگ هاي ويران گر و تباه کن دست نداشته باشند، قرار بگيرند، بدون شک افغانستان از بحران عميق و پرتگاه نجات خواهد يافت و مردم مظلوم، گرمي صلح را احساس خواهند کرد و نا باوري ها و کشمکش ها ميان گروه هاي سياسي و اجتماعي پايان خواهد يافت.
