سرمقاله
مسووليت رهبران در برابر صلح با عزت چه است؟
دیروز آقای محمد اشرف غنی جامعه جهانی را متهم به سهل انگاری در برابر مردم افغانستان کرد و گفت که چهل سال است که جامعه جهانی یک ملت را با تاریخ و فرهنگ درخشان و مردم زنده آن از حق طبیعی شان که صلح است، محروم نگهداشته و اکنون ما صلح پایدار و با عزت می خواهیم.
حالا سوالی پیدا می شود که چرا آقای غنی به گونه‌یی غیر مترقبه در برابر جامعه جهانی قرار گرفت و با عصبانیت از آن انتقاد کرد.
ممکن است جامعه جهانی به ویژه امریکا از وی خواسته باشد که برای تأمین صلح در افغانستان ضرورت دیده می شود که وی دست از قدرت بکشد و زمینه را برای یک اداره دیگر فراهم سازد تا در نتیجه مذاکرات، طالبان هم از جنگ و خشونت دست بکشند و وارد زنده گی صلح شوند و شامل بدنه نظام گردند، زیرا در محافل سیاسی مسأله دولت همه شمول یکی از گزینه ها است و اکنون در نشست های متعدد آواز شکل گیری یک اداره موقت بلند می شود و حتا طالبان نیز چندی پیش پیشنهاد دادند که اگر آقای غنی استعفا بدهد آنان از شکل گیری یک اداره انتقالی حمایت می کنند.
به همین گونه مارشال دوستم نیز در یک مصاحبه خود اشاره کرد که اگر طالبان برخلاف نظام نباشند و سیستم در افغانستان حفظ شود وی هم از ایجاد اداره موقت و شامل شدن طالبان در نظام پشتیبانی خواهد کرد.
اما در برابر این طرح مبنی بر شکل گیری یک اداره جدید رهبران حکومت واکنش نشان داده اند و این طرح را به شدت رد کرده اند و آقای اشرف غنی راه حل عبور از مشکلات را تنها انتخابات تلقی کرده است.
موضوع قابل اندیشه این است که موضوع برگزاری انتخابات نیز روشن نیست.
اگر نیت آقای غنی این باشد که وی چند سال دیگرش را تمام کند و بعد انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود، این فکر و نظر، تخریب پروسه صلح و مذاکرات است.
اگر هدف حکومت انتخابات زودهنگام باشد، این طرح نیز قابل قبول برای گروه های سیاسی و نظامی نخواهد بود.
طالبان حاضر نیستند که زیر نظر رهبران حکومت حتا مذاکرات صلح پیش برده شود، چه رسد به این که آنها حاضر به شرکت در انتخابات به رهبری تیم فعلی شوند.
با توجه به همین ملاحظات، باید حکومت صلح با عزت را تعریف کند و مؤلفه های آن را روشن سازد. از نظر بیشتر آگاهان صلح با عزت هم از رهبران گروه های سیاسی قربانی می خواهد.
آنها باید ارزش ها و منافع ملی را نسبت به منافع شخصی شان ترجیح بدهند و اگر صلح با عزت با کنار رفتن رهبران حکومت، میسر شود، باید آنها به این خواست لبیک بگویند و آماده قربانی باشند.
