سرمقاله
در فضای کشور افق صلح نمايان شده است!
اين روزها فضاي صلح وسياست در آسمان تيره افغانستان روشن ترشده است و صداي صلح خواهي از هر طرف از كشورهاي همسايه و جهان بينالملل واضح تر از قبل شنيده ميشود.
اكنون بسياري از كشورهاي منطقه و طرفهاي درگير موضوع جنگهاي طالبان و دولت در افغانستان در تلاش و رهايي از پيچيدهگيها و گره كور جنگ در اين كشور ميباشند، تا در سايه صلح، منطقه و جهان و كشورهاي همسايه از خطر تروريزم بينالمللي در امان باشند.
كنفرانسهاي روزهاي گذشته در شانگهاي صحبتهاى صريح و واضح پوتين رييس جمهوري روسيه، رهبر چين، اوزبيكستان، رييس جمهوري ايران و موضع گيرى نسبتاً نرم آقاي اشرف غنى در قضيه صلح كه از طريق مجازي و آنلاين نشر شد، به وضوح اين پيام را ميرساند كه جهان از صلح افغانستان حمايت قاطع داشته و يك افغانستان باثبات را متضمن امنيت منطقه و جهان ميدانند. در ضمن سفر همزمان ضمير كابلوف و جنرال مكينزى به اسلامآباد و آغاز سفر منطقهيي زلمى خليلزاد، نماينده ويژه امريكا براي صلح افغانستان، در روزهاي آينده، جهت برگزار شدن مجلس مشترك امريكا، روسيه، چين، ايران و پاكستان در آخر همين ماه در مسكو، نشان ميدهد كه زمان تصميم گيرىهاى اساسى براى حل قضيه اى افغانستان فرا رسيده است، به احتمال زياد در هفتههاى پيش روي افغانستان و جهان، شاهد تحولات و انكشافات مثبت و روشني در مسير يك حركت صلح آميز پايدار و تشكيل يك حكومت مقتدر ملى كه قابل قبول و همه شمول براي همه طرفها و مردم افغانستان باشد، باشيم.
جهان و همسايهگان افغانستان از اينكه جنگ در افغانستان هر روز ريشه دار تر و دوامدار تر ميشود و دولت کنوني در اداره كشور باگذشت هر روز ناتوان تر ميگردد و خونهاي زيادي مردم ملكي ميريزد سخت نگران است. آنها نشانههاي تروريزم بينالمللي را از نبود دولت قوي و مردمي و جنگهاي موسمي در افغانستان روشن تر ميبينند . آيا براي مردم و گروههاي در گير جنگ در افغانستان از طالبان و دولت و رهبران جهادي و فرماندهان قهرمان جهادي و علماء عظام كشور، زمان آن فرا نرسيده تا از فضاي مثبت موجود و اجماع بينالمللي براي صلح بهره برداري كنند و براي يك طرح جامع و دولت ملي و مردمي كه منافع همه اقشار قومي و مذهبي و منطقهيي را فراهم نمايد دست به كار شوند و از جنگهاي خانمان سوز كه هر روز دهها نفر را به كام مرگ ميبرد، دست بر داشته شود.
جنگي كه ملت ستم ديده افغانستان سالهاست پر از درد و غم وسياهي و آوارهگي و فقر و گرسنهگي را در آن پشت سر گذاشته است و كشور را به كام نابودي برده است. بدون ترديد با ادامه آن جنگ و با كمترين بي توجهي به موضوع صلح همه جانبه، باز ممكن است اين كشور به سمت نابودي تمام كشيده شود و همسايهگان و دوستان بينالمللي كه حق زيادي به گردن ما دارند و مسووليت آوارهگي مردم افغانستان را به دوش گرفتند، نيز در درد سرهاي تروريزم جهاني و بينالمللي مجدداً گرفتار گردند.
آنگونه که وزارت عدليه كشور چند روز پيش گفته، اگر وضعيت جنگ و فرار مردم از كشور و رفتن به ديگر كشورهاي جهان و قاچاق انسان از كشور همچنان ادامه پيدا نمايد ممكن است كه جهان افغانستان را به تحريم بكشاند.
مصباح هراتي