سرمقاله
چرا ولسوالی‌ها سقوط می‌کنند؟
ولسوالی‌ها در شمال کشور یکى پی دیگر سقوط می‌کنند و مرکز ولایت بدخشان و تخار در محاصره طالبان قرار دارد.
برخی از ولسوالی‌های دیگر از جمله ولایت قندهار نیز سقوط کردند و اعضای شورای ولایتی قندهار از وضعیت امنیتی در شهر قندهار نیز اظهار نگرانی کردند.
در این ولسوالی‌هایی که به تصرف طالبان در آمده است، درگیری نشده است.
اکنون همه می‌پرسند که چرا نیروهای امنیتی نتوانسته‌اند از این ولسوالی‌ها دفاع کنند.
در این مورد تبصره‌های زیادی می‌شود. برخی باور دارند که امریکا با وجودی که از حمایت نهادها و نیروهای امنیتی یاد می‌کند، دیگر علاقه به دوام حمایت‌اش از حکومت افغانستان را ندارد.
خلیل‌زاد نماینده امریکا در امور صلح افغانستان از رهبران حکومت به ویژه شخص غنی تقاضا کرد که برای برقراری صلح باید از قدرت کنار برود و زمینه را برای یک حکومت عبوری فراهم کند.
اما آقای غنی به این خواست نماینده امریکا با عصبانیت و خشونت جواب داد و گفت که هرگز حاضر نیست از قدرت کنار برود.
وزیر خارجه امریکا برای فشار قراردادن رهبران حکومت، اعلام کرد که موضع خلیل‌زاد موضع حکومت امریکا است، اما طرفداران غنی به رسانه‌ها گفتند که این آجندای شخص خلیل‌زاد است و نباید به آن کدام ارزش قایل شویم.
بی علاقه‌گی امریکا نسبت به حکومت افغانستان هنگام سفر هیأتی به رهبری غنی به امریکا که اخیراً انجام شد، بیشتر نمایان گردید.
امریکا نه از هیأت افغانستانی استقبال کرد، نه نشست خبری مشترک با آن‌ها برگزار نمود، فقط در نشست رسمی بایدن به هیأت افغانستانی چند توصیه کرد و چند وعده میان تهی و بدون پروتوکول.
برخی از منابع در همین شب و روز گفته اند که نهادهای امنیتی با کمبود تجهیزات نظامی و لوژستیکی مقابل می‌باشند و نمی‌توانند نیروهای امنیتی را اکمال لازم کنند و به همین منظور نیروهای امنیتی مجبور اند تا از ولسوالی‌ها عقب نشینی بدارند. ظاهراً حکومت، مشاور شورای امنیت را به روسیه و دیگر کشور هافرستاد تا سلاح بدست آورند، اما نتیجه این سفرها تا حال روشن نشده است.
پیش از این امریکا به حکومت افغانستان فشار وارد کرد تا بیشتر از پنج هزار زندانی طالبان را آزاد کند و حکومت این زندانیان را بدون کدام ضمانت آزاد و بیشتر آن‌ها دوباره به جبهات جنگ برگشتند و خون می‌ریزانند.
با توجه به همین گفته‌ها، حکومت دیگر هیچ چاره‌ی ندارد و مجبور است که از مردم و آن‌عده از فرماندهانی که تجربه جنگ برضد طالبان را دارند کمک بخواهد.
نیروهای خیزش مردمی اگر اکمال شوند می‌توانند جلو پیشروی های طالبان را بگیرند.
سلاح و تجهیزات نظامی باید از کشورهایی که مخالف نفوذ طالبان اند به دست آید، اما این دولت به غنی و تیم او باور ندارند.
حکومت باید اصلاحات بسیارجدی را روی دست گیرد و رهبران آن از انحصار قدرت دست بکشند و چهره های بیرون از دسته خود شان را در قدرت شریک سازند.
اگر حکومت اعتبار بیابد، ممکن است برخی از دولت های منطقه همکاری صادقانه شان را از سر بگیرند که مشکل لوژستیکی و تجهیز نظامی نهادهای امنیتی و خیزش مردمی حل شود.
در آن صورت جلو پیشروی طالبان گرفته خواهد شد و ولسوالی‌های از دست رفته دوباره آزاد خواهند گردید.
