سرمقاله
چرا مخالفت با شکل‌گیری یک دولت همه شمول؟
افغانستان یک باردگر در محراق توجه جامعه جهانی قرار گرفته است.
این‌بار کشورهای ذی‌دخل در قضیه افغانستان، می‌خواهند صلح در این خطه تأمین شود و جنگ‌های ویرانگر و خشونت‌ها پایان یابد.
در نشست مسکو، موضع واحد کشورهای روسیه، امریکا و چین مبنی‌بر مخالفت شان با امارت اسلامی طالبان یک خبر خوش برای مردم افغانستان بود.
طالبان به این فکر اند، زمانی که امریکایی‌ها از افغانستان بیرون شوند، آن‌ها به جنگ‌های شان شدت می‌بخشند، نظام را سقوط می‌دهند و دوباره امارت اسلامی شان را قایم می‌سازند.
اما در نشست مسکو به طالبان فهمانده شد که باید این فکر را از کله‌های شان دور سازند که می‌توانند با زور واعمال خشونت بر همه مردم افغانستان حکومت کنند. جهان خوب می‌داند و مردم ما نیز تجربه دارند که با برگشت امارت اسلامی طالبان نه تنها که مشکل کشور حل نمی‌شود، بل فصل جدیدی از مشکلات و درگیری‌ها آغاز خواهد شد.
به همین منظور جامعه جهانی به ویژه امریکا که در افغانستان میلیاردهای دالر را هزینه کرده است از یک دولت همه شمول حمایت می کند و ممکن است در نشست استانبول این مسأله یعنی ایجاد یک اداره مشارکتی به گونه‌ی جدی مطرح شود.
از سوی دیگر حکومت آقای غنی از شکل‌گیری یک اداره موقت یا مشارکتی سخت نگران است و رهبران حکومت فکر می‌کنند با ایجاد اداره جدید به قدرت آن‌ها نقطه پایان گذاشته می‌شود.
به همین منظور تیم آقای غنی زیرنام دفاع از جمهوریت و مخالفت با امارت اسلامی همه روزه مردم و گروه‌های اجتماعی را بسیج و سازماندهی می‌کند تا از حکومت دفاع کنند و مخالفت شان را با شکل‌گیری یک اداره جدید ابراز بدارند.
دیروز در ولایت پروان تعدادی از مردم در یک گردهمایی زیرنام دفاع از جمهوریت و حفظ دست‌آوردهای چندین ساله از حکومت آقای غنی حمایت کردند.
اگر قرار باشد طالبان به قدرت عام و تام برگردانده شوند و امارت اسلامی دوباره سرنوشت و مقدرات مردم را تعیین کند، این حق مردم افغانستان است که با چنین طرح وتصمیم مخالفت کنند.
اما اگر به وجود آید در افغانستان یک دولت مشارکتی که همه گروه های نظامی و سیاسی در آن حضور داشته باشند و در نتیجه جنگ و خشونت‌ها در کشور پایان یابد، در آن صورت مخالفت با چنین طرح و آن هم با درنظرداشت منافع شخصی یک خیانت است. زیرا همه به این باور اند که باید از این فرصت مردم افغانستان استفاده کنند و مشکلات کشورشان را با تفاهم، مذاکره و انعطاف نشان دادن حل کنند.
نشست استانبول که همه به آن امید بسته اند باید نتیجه مطلوب بدهد و در آن جورآمد شود.
در غیر آن اگر این نشست هم سبوتاژ شود و با توسل به توطیه های گوناگون نشست استانبول هم کم رنگ گردد و مردم با خدعه و نیرنگ در برابر آن قرار داده شوند در آن صورت جنگ های خطرناک دیگر آغاز خواهد شد و ممکن است نظام سقوط کند و تمام دستآوردها نابود شوند و مسوولیت این جنایت بر دوش گروه هایی خواهد بود که یا می خواهند به زور به قدرت برسند و یا می خواهند به قدرت وسلطه نا مشروع شان ادامه بدهند.
