سرمقاله
طالبان هنوز هم به صلح نمی اندیشند و به پیروزی نظامی باور دارند!
هیأت گفتوگو کننده صلح افغانستان دیروز با نماینده گان طالبان در دوحه دیدار کردند.
این دیدار در عقب دروازه های بسته انجام شد.
داکتر عبدالله در این نشست گفته است: «صلاحیت را به نماینده گی از مردم افغانستان دارد تا روی همه مسایل از جمله اقدامات بعدی که برای رسیدن به یک فیصله نهایی نیاز است، مذاکره کند. ما آمده ایم این را برای شما اطمینان بدهیم تا از این فرصت استفاده مؤثر صورت گیرد.»
به همین گونه داکتر عبدالله رییس هیأت مذاکره کننده دولت اظهار داشت که هیچ گروهی با اعمال خشونت و جنگ به پیروزی کامل نمی رسد.
اما ملا عبدالغنی برادر رییس هیأت مذاکره کننده طالبان گفته است که صلح با شکل گیری یک دولت قوی مرکزی و اسلامی در افغانستان امکان پذیر است.
گرچه نتیجه مذاکرات تا دو روز دیگر روشن خواهد شد، اما در دیدار روز گذشته هیأت های دولت و طالبان از کدام توافق و یا تفاهم، چیزی گفته نشد.
موضوع قابل نگرانی این است که طالبان هنوز هم امید به پیروزی نظامی دارند و ممکن این باور کاذب طالبان، فضای مذاکرات دوحه را زیر تأثیر خود داشته باشد و طالبان از خودشان آن گونه که لازم است، انعطاف نشان ندهند.
ملا عبدالغنی برادر این که دیروز از دولت اسلامی مقتدر مرکزی یاد کرده است، اشاره اش به امارت اسلامی خودشان است. از نظر طالبان امارت اسلامی هم قوی و مرکزی است و هم اسلامی.
طالبان هنوز هم به همین باور اند که نخست همه به آنها تسلیم شوند و امارت اسلامی در افغانستان قایم شود، بعد رهبران طالبان ممکن است تعدادی از چهره های سیاسی را در برخی از کرسی های دولت خواهند گماشت ولی همه قدرت در دست ملاها خواهد بود.
دولت پاکستان هم که گروه طالبان را سپر دفاعی خود تلقی می کند به بازی چندگانه اش ادامه میدهد.
مقامات حکومت ملکی آن کشور دم از صلح می زنند و از حکومت یا دولت همه شمول ظاهراً حمایت می دارند ولی نظامیان آن کشور کمافیالسابق، طالبان را تشویق به جنگ می کنند و تمام اکمالات لوژستیکی و تجهیز آنها را بر عهده دارند و به طالبان برنامه می دهند که چه کنند و چه نکنند.
با آن هم تا دو روز دیگر روشن خواهد شد که نتیجه مذاکرات و دیدار هیأت دولت با نماینده گان طالبان چه خواهد بود، اما به باور برخی از آگاهان تا زمانی که طالبان و پاکستان زیر فشار شدید و جدی از سوی قدرت های بزرگ به ویژه امریکا قرار نگیرند، بعید است که طالبان حاضر به مذاکرات صادقانه شوند و از خودشان انعطاف نشان بدهند.