سرمقاله
صلح در افغانستان صلح در منطقه و جهان خواهد بود!
روزشنبه (13) جدي، وزير خارجه امريکا اظهار خرسندي از طالبان کرد و گفت که در يک سال گذشته حتا يک سرباز امريکايي از سوي آنها به قتل نرسيده است.
وزير خارجه امريکا هنگام اظهار اين سخن، خنده هم بر لبان اش بود و بسيار راضي به نظر مي رسيد.
امريکا با طالبان يک‌سال پيش در دو حه پس از چندين دور مذاکره يک توافق نامه را امضا کرد که بر اساس آن ميان امريکايي ها و طالبان آتش بس بر قرار شد و پس از آن طالبان نه تنها که به نيروهاي امريکايي در افغانستان حمله نکردند، بل امنيت نيروهاي امريکايي را هم تأمين کردند.
برعکس، طالبان درحالي که با امريکايي ها آتش بس کردند ولي حملات شان را به نيروهاي افغانستاني يا هموطنان‌شان شدت بخشيدند و در اين مدت تعداد ز يادي از مردم نظامي و غير نظامي را به قتل رسانيدند و خون هاي زيادي را به زمين ريختند.
امريکايي ها بنابرتوافق شان با طالبان تعداد زيادي از زندانيان طالبان را با فشار آوردن برحکومت افغانستان آزاد کردند و برخي از اين زندانيان آزاد شده آن گونه که مسوولان نهادهاي امنيتي مي گويند دو باره به جنگ و خشونت رو آوردند و امريکايي ها هنگام امضاي توافق نامه هيچ نوع ضمانتي از طالبان با آزادسازي زندانيان آنها نگرفتند و تنها به منافع خودشان پابند بودند.
در حالي که طالبان به بهانه آمدن امريکايي ها به افغانستان که از آن به عنوان اشغال کشور ياد مي کنند، جنگ ها را آغاز کردند و در اين جنگ هاي خانمان سوز به هزارها افغانستاني به قتل رسيدند و معلول شدند.
موضوع قابل انديشه اين است که چرا طالبان از جنگ با امريکايي ها خودداري کردند ولي برادران و هموطنان شان را به قتل مي رسانند؟
طالبان بايد اين انديشه و نگراني مردم شان، را جدي بگيرند، گرچه به اين پرسش مردم هيچگونه پاسخي ندارد و آن را هيچ گونه توجيه شريعي کرده نمي توانند.
اين درحالي است که روز سه‌شنبه دور دوم مذاکرات با طالبان در دوحه آغاز مي‌شود و ممکن در روزهاي نخست مذاکرات، مسأله آتش بس مطرح شود و بايد هر دو جانب به يک آتش بس توافق کنند و به خواست انساني و اسلامي مردم مسلمان خود لبيک بگويند و به آن پاسخ مثبت بدهند.
جامعه جهاني و کشورهاي تسهيل کننده مذاکرات بايد به هر دو جانب فشار لازم بياورند تا مذاکره کننده‌گان از انعطاف کار بگيرند تا سرانجام جنگ و خشونت در کشور پايان يابد.
برخي از آگاهان به اين باور اند که اگر مذاکرات صلح ميان هيأت دولت و طالبان نتيجه ندهد و جنگ ها و خشونت ها ادامه و گسترش يابد در آن صورت تعداد زيادي از افغانستاني ها دوباره مجبور مي شوند که کشورشان را ترک کنند و راهي کشورهاي غربي شوند.
اين مهاجرت هاي گروهي براي کشورهاي اروپايي درد سرهاي کلان خلق خواهدکرد و مشکلات اين کشورها با اين مهاجرت ها مضاعف خواهد شد.
پس بهتر است که جامعه جهاني به فکر وقايه شوند و تمام توان اش را به خرج دهد تا صلح در افغانستان تأمين گردد؛ زيرا آن گونه که گفته اند صلح در افغانستان صلح در منطقه وجهان خواهد بود.
