سرمقاله
سیر از دل گرسنه نمی‌آید!
از اختلاف وتقابل میان حکومت و مجلس نماینده گان بر سر بودجه سال 1400 خورشیدی بیشتر کارمندان و کارکنان دولتی آسیب می بینند. زنده گی ومعیشت کارکنان و کارمندان دولتی وابسته به معاش و یا تنخواه ماهوار می باشد.
بیشتر مامورین دولت زنده گی بخور ونمیر دارندو در خانه های کرایی به سر می برند و اگر در حقوق ماهوار آنها توقف و سکته گی رونما شود مشکلات بسیار عدیده یی دامنگیر خانواده های آنها می شود.
این در حالی است که بیشتر مقامات دولتی از زنده گی بسیار اشرافی برخوردار اندو از دل مردم بیچاره و مامورین غریب و نادار نمی آیند.
مقامات دولتی از امتیازهای کلان برخوردار اند از محافظان امنیتی گرفته تا گشت وگذار شان در موترهای زره و ضدگلوله، خرج دسترخوان، معاش و حقوق به مراتب بالاتر، همه ی شان را چنان مست کرده است که به فکر مردم نادار و کشور فقیر نیستند.
اگر به لباس همین عالی جنابان نظر اندازی شود و از چشم تیز بین بررسی گردد، سوال پیدا می شود که این شأن و شوکت و دبدبه را این ها از کجا کرده اند و این هزینه های بلند را از کجا تأمین می کنند.
اگر به دفاتر مقامات بلند پایه سر زده شود دیده می شود که آنها از آخرین مودل موبل و فرنیچر و دیکور استفاده می کنند در حالی که دست مردم افغانستان به سوی جهان دراز است و این مردم بد بخت احتیاج مساعدت های جهانی اند.
بیشتر مقامات تنها به امتیازی که از سوی دولت به آنها پرداخت می شود بسنده نمی کنند. برخی شان در داخل و خارج کشور سرمایه گذاری کرده اند و از این سرمایه گذاری ها که معلوم نیست از کجا به دست می آورند، عواید سرشار دارند.
خانواده های برخی از این مقامات در بیرون کشور زنده گی دارند و از درد و رنج و ناآرامی که متوجه مردم است اصلاً آگاهی ندارند یعنی ضرب المثل «سیر از دل گرسنه نمی آید و سوار از دل پیاده» به حال مقامات دولتی صدق می کند.
با این همه، اختلاف همواره میان نهادهای دولتی آن هم روی مسایل شخصی و سلیقه یی جریان دارد ارگ، مجلس را ملامت می کند و مجلس ارگ و مقامات حکومتی را.
دیروز رییس مجلس نماینده‌گان اظهارات اخیر رییس جمهور غنی در ارگ و ننگرهار را در پیوند به صلاحیت های دولتی جرگه مورد انتقاد شدید قرار د اد و به صراحت گفت که غنی از قانون چیزی نمی داند.
پیش از این آقای غنی در رابطه به رد تصویب بودجه سال 1400، اعضای مجلس را متهم به اعمال سلیقه های شخصی در بودجه کرد.
اگر بودجه سال 1400 تصویب نشود و مامورین دولتی معاش ماهوار شان را به دست نیاورند، در زنده گی مقامات هیچ تأثیری ندارد و تنها مامورین و کارمندان دولت درد و رنج این اختلاف را می کشند.
باتوجه به همین ملاحظات، باید نهادهای دولتی اختلاف های سلیقه یی و شخصی شان را کنار بگذارند و به فکر اوضاع بد سیاسی، اقتصادی و امنیتی در کشور شان شوند و نگذارند تا زنده گی مردم افغانستان بیشتر از این تلخ و ناگوار شود.
