سرمقاله
دسایس و توطیه ها باید خنثا و بی اثر شوند!
نیروهای امریکایی از کشور ما بیرون می شوند و گفته می شود روند بیرون شدن این نیروها آغاز شده است.
مردم انتظار داشتند که در موجودیت نیروهای امریکایی و در مجموع نیروهای ناتو، امنیت در افغانستان تأمین خواهد شد و روزگار مردم بهبود خواهد یافت و افغانستان در مسیر شکوفایی و ترقی گام خواهد زد.
اما با تأسف در این مدت بیست سالی که نیروهای خارجی در کشور زیر نام مبارزه برضد هراس افگنی حضور داشتند، نه تنها که امنیت تأمین نشد، بل با گذشت هر روز سیاهی عجیبی در کشور پخش شد و گلیم مصیبت و غم گسترده گردید.
اکنون باید مردم افغانستان از بیرون شدن نیروهای خارجی خوش و راضی باشند و ممکن است با بیرون شدن این نیروها سرنوشت مردم به دست خود شان قرار گیرد.
اما با بیرون شدن نیروهای خارجی به هر دلیلی که است جنگ روانی را شبکه های استخباراتی بر علیه مردم افغانستان راه انداخته اند و چنین نشان می دهند که وضعیت به مراتب از حالت موجود کرده بدتر خواهد شد.
به همین گونه سفر مخفیانه آقای اشرف غنی به پاکستان و دیدار او با رییس شبکه استخبارات آن کشور آنهم در داخل هواپیما نگرانی ها را افزایش داده است.
گرچه ارگ این خبر را رد کرد، ولی نگرانی ها با این تردید پایان نیافته و در مورد این سفر آقای غنی برداشت های زیاد منفی از سوی تحلیل گران صورت گرفته است.
برخی به این باور اند که آقای غنی با انگیزه های قومی و مخالفت با حوزه مقاومت و اقوام دیگر می خواهد با یک معامله خطرناک با پاکستان، قدرت را به طالبان بسپارد.
اگر این گمانه زنی ها و به قدرت رسیدن عام و تام طالبان درست باشد و محقق گردد، باید فرماندهان و رهبران حوزه مقاومت و مخالف طالبان بسیج شوند و برای حفظ نهادهای امنیتی و در کل نظام در کشور تلاش های شان را آغاز کنند و نگذارند تاریخ سیاه دوباره تکرار شود.
برای مقاومت در برابر توطئه ها و دسایس شبکه های خارجی لازم است تا افرادی که سرنوشت شان با سرنوشت مردم گره خورده و با خانواده های شان در داخل کشور به سر می برند مسوولیت نهادهای مهم را برعهده گیرند تا انگیزه مقاومت در برابر این توطئه ها قوی تر شود.
زیرا آن عده از مقام هایی که خانواده های شان در بیرون کشور زنده گی دارند، چندان به حال کشور و مردم توجه نخواهند داشت و باید فریب شعارهای دروغین این عالی جنابان را مردم نخورند.
گفته می شود که برخی از این افراد بلند پایه حتا پول و سرمایه های شان را هم به بیرون انتقال داده اند پس در حالات اضطراری چه گونه آنها از خاک و نوامیس کشور دفاع خواهند کرد؟
واضح است که چنین افراد که به ویزا هم نیاز ندارند و با وخامت اوضاع از کشور فرار خواهند کرد.
با توجه به همین ملاحظات، آن عده از گروه های سیاسی و اجتماعی و افراد با نفوذ و با اعتبار سیاسی که درد و نگرانی مردم را درک می کنند و در برابر آینده کشور شان احساس مسوولیت دارند، باید مترصد اوضاع باشند و نگذارند با دسایس آشکار و پنهان، کشور بار دگر در دستان خونین اشغال گران قرار گیرد.
