به دنبال سقوط چند ولسوالی به دست طالبان، دیروز ولسوالی جلریز میدان وردک نیز به تصرف آنها درآمد.
گفته می شود که این ولسوالی از مدت چند هفته به این طرف در محاصره طالبان درآمده بود، ولی به علت نرسیدن کمک و تجهیزات نظامی از مرکز به نیروهای امنیتی طالبان ساختمان ولسوالی را تصرف کردند، تعدادی از نیروهای امنیتی را اسیر و مقدار زیادی از تجهیزات نظامی را به دست آوردند.
موضوع بسیار قابل اندیشه این است که یکی از فرماندهان از جلریز به وزیر داخله پیام می دهد که آنها را اکمال و کمک کند، اما وزیر داخله از کمک و اکمال شانه خالی می کند و می گوید که «مه دگه چه کنم!»
از این رخدادهای غم انگیز و بی تفاوتی مسوولان چنان برداشت می شود که حکومت در غم مردم و کشور نیست و برخی از کاربران شبکه های اجتماعی به رهبران حکومت اتهام وارد کرده اند که آنها قصداً می خواهند این مناطق در اختیاز طالبان قرار گیرند.
این در حالی است که غنی خودش را سرقوماندان اعلی تلقی می کند، ولی در عمل نمی تواند نهادها و نیروهای امنیتی را مدیریت درست نماید و این مدیریت ناسالم و سهل انگاری سبب می شود که ولسوالی ها یکی پی دیگر به دست طالبان سقوط کنند.
از سوی دیگر در این شرایط بحرانی، رهبری دولت به عوض این که در برابر حملات طالبان چاره یی بیندیشد، حکومت خودش بحران ایجاد می کند و هیچ کس نمی داند که آقای غنی چرا در والی شدن داوود لغمانی که مردم آن را نمی خواهند، اصرار دارد و لجاجت می کند.
مشاوران و افراد نزدیک به آقای غنی به عوض این که مشوره درست و مبتنی بر واقعیت ها به وی بدهند، برای حفظ کرسی های شان از تملق و چاپلوسی کار می گیرند و غنی را رستم داستان و نابغه شرق معرفی می کنند.
در حالی که همه روزه نیروهای امنیتی کشور به دست تروریستان اسیر می شوند و خون های پاک آنها در دفاع از خاک شان، زمین را رنگین می سازد، ولی غنی گل های حویلی خود را خیشاوه می کند و برای تفریح به استالف می رود یعنی وی هیچ نگران نیست که آینده مردم و کشور چه خواهد شد.
اما آقای غنی که خودش را رییس جمهور منتخب می خواند باید نگران نباشد، زیرا خانواده و فرزندان او در امریکا به سر می برند اگر کدام روزی تهدید کابل از سوی هراس افگنان جدی شود به ساده گی دست بی بی گل را می گیرد و بی دغدغه می رود پیش فرزندان خودش.
با توجه به این گفته ها، باید رهبران دولت در برابر اوضاع بحرانی و تهدید طالبان و حملات شان بی توجه نباشند، از خنده و قهقهه و تفریح و ساعت تیری و شب نشینی بگذرند و نهادها و نیروهای امنیتی را مدیریت سالم کنند و به خواست و تقاضای آنها در هر شرایط پاسخ مثبت دهند.
در غیر آن طالبان نظام را سقوط خواهند داد و همه دارو ندار ما نابود خواهند شد و آنگاه ندامت سودی نخواهد داشت.
