سرمقاله
به جز ایستاده‌گی و جنگیدن در برابر طالبان، دیگر راهی وجود ندارد!
جنگ و درگیری، آتش زدن و ویران کردن در کشور ادامه دارد.
پاکستان تصمیم گرفته است که به هر صورتی باید طالبان به قدرت برسند و امارت اسلامی شان را در افغانستان قایم کنند.
مقاومت در برابر طالبان نیز ادامه دارد و در این درگیری ها ساختمان ها آتش می گیرند و ویران می شوند.
مردم و باشنده‌گان مناطق جنگ زده سرگردان اند که به کجا بروند.
طالبان در این مناطق در خانه های مسکونی و بلند منزل های رهایشی سنگر گرفته و انسان ها را سپر ساخته اند و به مردم اجازه هم نمی دهند که خانه و کاشانه شان را ترک کنند.
شماری از باشنده‌گان مناطق جنگ زده به خاطر زنده ماندن به مرزهای کشور فرار کرده اند و می خواهند به کشورهای همسایه پناه ببرند، ولی از سوی مرزبانان این کشورها، اجازه نمی یابند که از مرز عبور کنند.
برخورد این مرزبانان آن چه در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود، بسیار ظالمانه و وحشیانه است.
کشورهای غربی هم پی در پی اعلامیه صادر می کنند و می گویند برای آن عده از افغانستانی هایی که با آنها کار کرده اند، ویزای ویژه می دهند تا خاک افغانستان را ترک کنند.
این کشورها به حال دیگر مردم افغانستان توجه نداشته و در فکر شان این خواهد بود و خواهند گفت که در برابر دیگران مسوولیت ندارند.
بیشتر مقام های دولتی، خانواده های شان را به بیرون کشور انتقال داده اند.
نه تنها این عالی جنابان که خانواده های شان را از افغانستان خارج کرده اند، بل پول و سرمایه شان را نیز انتقال داده اند و اگر خدا ناخواسته طالبان کابل را اشغال بدارند آنها بکس های دستی شان را می گیرند و از کشور فرار می کنند.
به همین منظور بیشتر مقام های دولتی نگران نیستند و چیزی را از دست نمی دهند.
بیشتر مردم افغانستان توان رفتن به خارج را ندارند و نمی دانند که آینده آنها چه خواهد شد.
یک راه چاره این خواهد بود که همه ی مردم سلاح بگیرند و از خاک و ناموس شان دفاع کنند و نگذارند تا طالبان یا ملیشه های پاکستان به سرنوشت آنها حاکم شوند.
غیر از جنگیدن و مقاومت کردن دیگر هیچ راه دیگری وجود ندارد.
گروه های سیاسی نیز اختلاف های گذشته شان را کنار بگذارند، دست به دست هم بدهند و در برابر لشکر سیاه طالبان ایستاده‌گی کنند و حکومت هم مجبور است و مکلفیت دارد که به مردم سلاح توزیع کند.
در غیر آن طالبان به هیچ کس و گروهی رحم نخواهد کرد.
