وعده پروردگار است که می‌فرماید، وقتی دوست تان داشتم، دوستی تان را در قلب آدم‌ها جای می‌دهم.
قهرمان ملی افغانستان، شهید احمد شاه مسعود، بی‌تردید از استثنات روزگار ما بود، چی از دید مبارزات آزادی‌خوانه اش در برابر کمونیزم و تروریزم، چه به دلیل ویژه‌گی های پسندیدهٔ انسانی و چی از دید باور و ایمان محکم به پروردگارش.
در مورد شخصیت های تاریخی یا بهتر است بگویم، تاریخ ساز، همواره تفاوت نظر هایی در جامعهٔ بشری وجود داشته است، به ویژه در زمان حیات شان و حتا مدتی بعد از این که در می‌گذرند.
احمدشاه مسعود نیز از این قاعده مستثنا نیست، به ویژه در درون افغانستان، هنوز هستند بسیاری ها که قضاوت های شان در مورد این مرد تاریخ ساز، با عقده و تعصب و کج اندیشی و ناعادلانه بودن همراه است.
با این حال از بیست سال به این سو که دیگر قهرمان ملی در میان ما نیست، آوازه و شهرتش در جامعهٔ بشری، نه تنها این که کاهش نیافته؛ بلکه روز تا روز درخشان‌تر می شود.
در گوشه و کنار دنیا، آنهایی که به آزادی عشق می‌ورزند و به استقلال می‌اندیشند و ارزش‌های بشری را پاس می دارند، به گونه پیهم، از قهرمان ملی افغانستان تجلیل می‌کنند.
تا حالا بیش از ۱۴۰ عنوان کتاب به ۱۳ زبان زندهٔ دنیا در مورد احمد شاه مسعود نوشته شده، بیش از ده مجموعهٔ عکس از قهرمان ملی افغانستان انتشار یافته و ده‌ها فیلم و گزارش مستند، پیرامون شخصیت و مبارزاتش، تهیه و پخش و نشر شده است.
نام‌گذاری یک جاده در قلب پاریس (محلهٔ هشتم این شهر یا منطقهٔ دیپلومات نشین پاریس) که پایتخت تمدن معاصر غرب به شمار می‌رود، نشان‌گر این حقیقت است که مبارزات و شخصیت احمد شاه مسعود، به اندازه ای درخور ستایش و بزرگداشت است که امروز دنیا به بزرگی این شخصیت اعتراف می‌کند.
اعضای شورای شهر پاریس نه پنجشیری استند، نه شورای نظاری، نه جمعیتی، نه تاجیک و حتا نه افغان که در این مهم، سلیقه‌یی عمل کرده باشند.
حقیقت این است که اقدام اخیر شهرداری پاریس، تعبیری از همان وعدهٔ پروردگار است که هر روز، بیشتر از پیشتر، محبت احمد شاه مسعود را در دل مخلوقش جای می‌دهد.
آما آنچه برای افغان‌ها مهمتر است این است که تلاش کنند تا آرزو ها و امید های آن بزرگ‌مرد، تحقق یابد و اندیشه و راه و روشی که برای آزادی و استقلال افغانستان در پیش گرفته و به ما به میراث گذاشته بود، دنبال شود.
درست است که در بیست سال گذشته اکثر رهبران سیاسی که از همکاران احمد شاه مسعود بودند، نتوانستند در این راه گام های استوار و حتا گام های کوچک بردارند، تازه این که عملکرد های شان در معادلات سیاسی بیست سال اخیر، سبب شد تا تردید هایی در مورد راه و روش قهرمان ملی به وجود بیاید؛ اما حقیقت این است که کارنامهٔ این رهبران سیاسی را باید از مبارزات تاریخی و شخصیت منحصر به فرد احمد شاه مسعود، جدا بدانیم و اگر قرار است در مورد احمد شاه مسعود قضاوت کنیم، این قضاوت باید بر پایه اسناد تاریخی و آنچه خود آن مرد بزرگ انجام داده، استوار باشد.
بزرگداشت پاریس از شخصیت قهرمان ملی افغانستان نشانه واضح قضاوت بر شخصیت و عملکرد احمد شاه مسعود به شیوهٔ عادلانه و دور از حب و بغض های سیاسی و سلیقه‌یی است.
البته که این بزرگداشت، کمترین حق‌شناسی از آن بینظیر تاریخ معاصر جهان است؛ اما تردیدی نباید داشت که این آغاز راه است و هنوز- به اصطلاح معروف یک گل از صد گل شخصیت مسعود نشگفته است – وانتظار باید کشید تا این نام، چنانچه شایسته اش است، در بلندای تاریخ جهان بدرخشد.
فراموش نباید کرد که پیش از این هندوستان، یک جاده را در محلهٔ دیپلومات نشین دهلی، به نام قهرمان ملی افغانستان مسما کرده و سال گذشتهٔ میلادی برای نخستین بار در ایالات متحده امریکا، یک روز به نام احمد شاه مسعود تجلیل شد.
