سرمقاله
با مخالفان صلح، همکاری نکنیم!
روسیه نیز از ایجاد اداره موقت در افغانستان حمایت کرد و سخنگوی وزارت خارجه این کشور گفت که برای شامل ساختن طالبان در نظام سیاسی، ایجاد اداره موقت و فراگیر در افغانستان یک ضرورت است.
پیش از این نیز برخی از نماینده گان سیاسی کشور ها از شکل گیری یک اداره همه شمول در افغانستان حمایت و پشتیبانی کرده اند.
در داخل کشور بیشتر آگاهان و نماینده گان گروه های سیاسی و اجتماعی خواهان شکل گیری یک اداره همه شمول در افغانستان اند.
این خبر برای مقامات حکومت غنی ناخوشایند است. آنها می دانند که با شکل گیری یک اداره جدید، دیگر در قدرت حضور نخواهند داشت و تمام امتیازهای مادی و معنوی را از دست می دهند.
اما مردم افغانستان در مورد ایجاد اداره موقت نگرانی دارند.
نگرانی مردم از این بابت است که مبادا در اداره موقت، طالبان حضور بیشتر داشته باشند و امتیازهای کلان به آنها داده شود. این نگرانی مردم با شناختی که از طالبان دارند، منطقی به نظر می رسد.
طالبان از یک طرف با نظامیان پاکستانی رابطه تنگاتنگ دارند و از سوی دیگر با افکاری که دارند، نمی توانند به زودی جذب جامعه شوند و با حاکمیت طالبان، افغانستان یک بار دگر به لانه تروریستان خطرناک بین المللی مبدل می شود که با منزوی شدن کشور، گراف مشکلات مردم بالا می رود و آنها مجبور اند که در برابر طالبان یا مقاومت کنند و یا از وطن و خاک شان بیرون شوند که با بیشتر شدن جنگ های داخلی و حاکمیت انحصاری طالبان، واضح است که دستآوردها و ارزش ها همه نابود و سرانجام کشور به یک جزیره وحشت مبدل خواهد شد.
اگر چنین یک اداره موقت در افغانستان به وجود آید، همه مسوولیت دارند که در برابر آن قرار بگیرند و نگذارند تاریخ سیاه در کشور تکرار شود.
ولی اگر به اثر تفاهم میان افغان ها و حمایت جامعه جهانی و کشورهای ذیدخل در قضیه افغانستان، اداره یی به وجود آید که هم ارزش ها و دستآوردها حفظ شود و هم جنگ و خشونت ها در کشور پایان یابد، در آن صورت باید همه ی مردم از چنین اداره یی حمایت کنند.
به همین گونه با شکل گیری یک دولت همه شمول که مشکلات مردم و کشور حل خواهد شد، در قدم نخست باید رهبران و مقامات حکومت آقای غنی به عوض مخالفت غرض آلود، حمایت شان را از چنین اداره یی اعلام بدارند و در تحقق آن تلاش بدارند.
اما متأسفانه دیده می شود که لذت قدرت، چشمان برخی از مقامات حکومت را کور و گوش شان را کر ساخته و نمی توانند از دایره منافع شخصی شان عبور کنند.
در این حالی است که مردم افغانستان باور شان را نسبت به حکومت آقای غنی از دست داده اند و مشکلات اقتصادی، بیکاری و خرابی اوضاع امنیتی با گذشت هر روز بیشتر می شود و رهبران دولت توان مهار این بحران های خطرناک را ندارد.
با توجه به همین ملاحظات، اگر به ندای صلح لبیک گفته نشود و راه صلح برای کشور دریافت نگردد و تیم غنی هم به ادامه قدرت خود اصرار بورزد در آن صورت به این شک نداشته باشیم که دیر یا زود بحران های بسیار خطرناک دیگر تمام کشور را فرا خواهد گرفت و چنان جنگ های تباه کن در کشور شعله‌ور شود که همه دارو ندار کشور از میان بروند و آنگاه ندامت و پشیمانی سودی نخواهد داشت.
