امريکا با طالبان بار دگر معامله کرده است؟

پس از اعلام خروج نيروهاي امريکايي، نشست استانبول برهم خورد و طالبان به بهانه نقض توافق‌نامه دوحه که با امريکايي ها به امضا رسيده بود، ومبتني برآن نيروهاي امريکايي در اول ماه مي بايد از افغانستان بيرون مي شدند، از  شرکت شان در نشست استانبول خودداري کردند.

پس از آن گفته شد که امريکا بر پاکستان فشار وارد کرد تا طالبان را مجبور کند که در نشست استانبول شرکت کنند.

اما طالبان ظاهراً براي شرکت شان دو پيش شرط را مطرح کرده اند، يکي رهايي هفت هزار زنداني شان و ديگربيرون شدن نام رهبران آنها از فهرست سياه سازمان ملل متحد.

اما در واکنش به اين خواست طالبان رهبران حکومت افغانستان گفتند که حاضر نيستند تا باقي زندانيان طالبان را آزاد کنند.

معاون اول رياست جمهوري در يک گردهمايي به صراحت گفت که  رهايي پنج هزار زنداني طالبان نيز از سوي حکومت يک اشتباه بود.

با وجود اين همه کش و گيرها و مواضع ضدونقيض، شيرمحمد عباس ستانکزي معاون دفتر سياسي طالبان و عضو هيأت مذاکره کننده اين گروه گفته که هفت هزار زناني شان به زودي از زندان هاي افغانستان رها مي شوند.

پيش از اين آقاي عبدالکريم خرم يکي از افراد نزديک به حامدکرزي رييس جمهور پيشين گفته بود که محمد اشرف غني هم به امريکايي ها اطمينان داده است که هفت هزار زنداني طالبان را رها مي کند.

اگر اين خبرها راست و حقيقت داشته باشند، امريکايي ها با طالبان دست به يک معامله ديگر پشت پرده زده است که از آن مقامات حکومت افغانستان هم اطلاع ندارند.

تا حال روشن نيست که در برابر رهايي هفت هزار زنداني طالبان، مردم افغانستان چه امتياز به دست خواهند آورد.

اگر زنداني ها آزاد شوند و دوباره به جبهات جنگ بروند، اين به معني است که امريکا مي خواهد طالبان را دوباره به قدرت برساند و سرنوشت مردم مظلوم افغانستان را به دست جنرالان پاکستاني بسپارد.

اگر اين احتمال محقق شود، واضح است که گروه هاي قومي و سياسي ديگر آرام نخواهند نشست و با کمک خواستن از برخي کشورها، در برابر طالبان صف آرايي خواهند کرد و جنگ و کشمکش و خون ريزي در کشور تا سال هاي سال ادامه خواهد يافت.

اما اگر با رهايي اين زندانيان، پيش‌شرط امريکايي ها شرکت نماينده گان طالبان در نشست ترکيه و برقراري يک آتش بس دايمي باشد، اين براي مردم ممکن است که يک اميدواري باشد.

آن هم در صورتي که امريکايي ها قدرت عام و تام را به طالبان واگذار نکنند، بل زمينه فراهم شود که طالبان وارد زنده گي صلح آميز شوند و در دولت مشارکتي يک سهم قابل قبول براي طرف هاي ديگر داشته باشند.

اما از موضع گيري هاي اخير طالبان ظاهراً چنين برداشت مي شود که آنها خواهان تمام قدرت اند و مي خواهند امارت اسلامي شان را زير نام حکومت خالص اسلامي بر مردم افغانستان تحميل کنند.

ديده شود که چه مي شود و اوضاع چگونه انکشاف خواهد کرد؟