سرمقاله
آقای غنی حکومت را به يک شورای نظامی واگذار کند!
جنگ در افغانستان بسيار پيچيده شده است. مشکل در اين جاست که هم صاحب خانه مي‌گويد، نگذاريد دزد را و هم دزد صدا مي‌زند که دزد را بگيريد. با اين وضعيت تاريک و غامض، تحليل ها و برداشت هاي گوناگون از شدت گرفتن جنگ و حملات خونين و خشونت بار طالبان مي‌شود. به دنبال سقوط ولسوالي ها، ديروز طالبان به مرکز بادغيس نيز حملات شان را آغاز کردند که سخت شکست خوردند و تلفات سنگين ديدند. پيش از اين در توافق نامه ميان طالبان و امريکايي ها گفته شده بود كه طالبان اجازه حمله به شهرها را ندارند، اما طالبان به مرکز شهر هم حمله کردند. راستي که هزينه اين جنگ طالبان را کدام نهاد و يا کشور مي‌پردازد.
براي دولت‌هايي که عايد سرشار هم دارند هزينه يک روزه جنگ بسيار سنگين است، اما طالبان چگونه و از کجا اين همه مصارف جنگ را بدست مي‌آورند.
اين سوالي است که تا هنوز به آن پاسخ درست داده نشده است و پاسخ آن هم با در نظر داشت موضع‌گيري هاي گوناگون کار دشوار خواهد بود. با گسترش دامنه‌ي جنگ و حمله خونين‌بار طالبان و سقوط پي‌در‌پي ولسوالي ها که برخي شان بدون درگيري به تصرف طالبان در آمده است شماري از سناتوران ادعا دارند که در عقب حملات طالبان، امريکا و پاکستان قرار دارند و از آنها پشتيباني مي‌کنند. به همين‌گونه بنابر قول و نوشته يکي از مقام هاي حکومتي که برخي کاربران در مورد آن تبصره کرده اند، ارگ رياست جمهوري، با خيزش‌ها و مقاومت ملي مردم مخالفت کرده و گفته است که اگر کسي مي‌خواهد مقاومت کند بايد وارد يکي از نهادهاي امنيتي شود. اين در حالي است که بر حکومت اتهام وارد مي‌شود که در سقوط ولسوالي ها دست دارد و برخي دليل اين کار را اظهار نظر واضح وزير خارجه کشور که گفت تخليه ولسوالي ها برنامه ريزي شده بوده است، مي‌دانند. اما با آن هم، گزارش داده شده که نيروهاي امنيتي در سرکوب طالبان و وا پس‌گيري ولسوالي‌هاي اشغال شده در تلاش اند. با چنين موضع‌گيري و واکنش‌هاي ضد و نقيض مردم عادي گيچ و گنس مي‌شوند که موضوع از چه قرار است و آنها چه کنند؟ برخي از سياست‌گران افغانستاني با نماينده‌گان طالبان در تهران ديدار کردند. گفته مي‌شود که آن ها خواستار يک اداره موقت شده اند و ايراني ها هم از اين طرح حمايت کرده اند. اين در حالي است که به ايراني ها هم اتهام وارد مي‌شود که از طالبان پشتيباني مي‌کنند و به آنها سلاح و مهمات جنگي فراهم مي‌دارند. سياست روشن در برابر جنگ طالبان از سوي هيچ نهاد و يا کشور ديده نمي‌شود. طالبان هم نشان مي‌دهند که هيچ تغيير نکرده اند و جز از چادري پوشيدن زنان و ريش گذاشتن مردان و تحريم موسيقي هيچ برنامه ديگر ندارند و با اين وحشي‌گري آنها سوالي است که چرا برخي از دولت ها عاشق طالبان شده اند؟ ظاهراً يک راه حل اين خواهد بود که آقاي غني و تيم او از حکومت کنار بروند و تمام قدرت و صلاحيت به يک شوراي نظامي که داراي ترکيب ملي باشد، واگذار شود. زيرا بيشتر مردم نسبت به حکومت غني بي باور شده اند و اگر اين حکومت بگويد که شير سفيد است هم باور نمي‌کنند.
