سرمقاله
آفتاب به دو انگشت پنهان نمی شود!
اختلاف نهادهای دولتی بر سر بودجه کماکان ادامه دارد. حکومت برای نشان دادن قدرت و نیروی مردمی اش زیر نام دفاع از جمهوریت، تعدادی را سازماندهی کرد و در برابر مجلس نماینده گان به ویژه رییس آن تحریک کرد و پول داد تا آنها دست به اعتراض و گردهمایی زنند و از حکومت و پالیسی اقتصادی آن حمایت و دفاع کنند.
به همین گونه مجلس نماینده گان و آن تعداد از نماینده گانی که در مخالفت حکومت یا بهتر بگوییم تیم غنی قرار دارند و از یکسان سازی معاش مامورین دفاع می کنند، نیز دست به کار شدند، گردهمایی ها و تجمع مردم را سازمان دهی می کنند تا آنها در دفاع از تصمیم مجلس مبنی بر یکسان سازی معاشات کارمندان دولت بر جاده ها برآیند و حمایت شان را از مجلس اعلام بدارند.
در این گیرودارها، تیم غنی به رییس مجلس و تعدادی از نماینده گان مردم بر حکومت اتهام وارد می کنند که در اعتراض ها و گردهمایی های شان، تعدادی از غریب کاران و مزدوران را به کرایه می گیرند که در تجمعات آنها بیایند تا گردهمایی ها در رسانه ها پرشکوه معلوم شود و به مردم بگویند که آنها طرفداران و هواخواهان زیاد دارند.
در این چندین سال گذشته به ویژه در کارزارهای انتخاباتی، نامزدان ریاست جمهوری نیز از این چل و نیرنگ استفاده کرده اند.
آنها به خاطری که طرفداران شان در خبر رسانه ها زیاد معلوم شوند، تعدادی را با دادن پول نقد و با یک شکم نان، به تجمعات شان دعوت می کنند، در حالی که این بیچاره ها فقط به خاطر خوردن پلو و چلو و یا اخذ یک مقدار پول ناچیز، در گردهمایی ها شرکت می کنند و از هیچ چیز آگاهی و اطلاع ندارند و همین که کار تمام شد، شکم خود را سیر می کنند و پول روزمزد را می گیرند و می روند دنبال کار و روزگار شان.
اگر حکومت بخواهد از برنامه های آن، مردم دفاع و حمایت کنند ممکن است در کار داوطلبانه چند نفر هم حاضر نشوند تا در این اوضاع خراب امنیتی در مجلس و یا گردهمایی دفاع از حکومت اشتراک کنند، زیرا مردم از حکومت و سیاست های آن دل خوش ندارند، چگونه مردمی که نان خوردن را ندارند و بی عدالتی و فساد را به وضوح در نهادهای دولتی مشاهده می کنند، بیایند از حکومت حمایت و دفاع کنند.
از حکومت کسانی دل خوش دارند که امتیازهای کلان به دست می آورند و در رفاه و آرامش به سر می برند و این ها تا این حد بی عقل نیستند که بیایند در برابر رسانه ها از حکومت حمایت کنند و با اشتراک در گردهمایی ها جان شان را با خطر مواجه سازند.
با توجه به همین ملاحظات، مردم با این تجربه هایی که دارند فریب این گردهمایی ها و حمایت ها را نمی خورند و خارجی ها می دانند که میزان حمایت مردم از دولت تا کدام حد است.
یعنی سازمان دهی این گردهمایی ها زیر نام دفاع از این و آن جز ضیاع وقت چیزی دیگر نخواهد بود و در جهت دادن اذهان مردم هیچ تأثیری نخواهد داشت و آفتاب به دو انگشت پنهان نمی شود.
