سرمقاله
صلح با عزت آرزوی مردم افغانستان!
مذاکرات صلح افغانستان متوقف شده است، برخي از اعضاي هيأت مذاکره کننده دولت به کابل آمده اند و اعضاي هيأت مذاکره کننده طالبان در رفت و آمد به اين کشور و آن کشور اند.
در زمان رياست جمهوري ترمپ رييس جمهور پيشين امريکا، طالبان به مذاکره علاقه‌مند بودند و در چند دور با هيأت مذاکره کننده دولت ديدارهاي داشتند، اما طالبان در اين مذاکرات از خودشان انعطاف نشان ندادند و به فکر اين بودند که امريکا حکومت را به آنها تسليم مي‌کند.
به همين منظور طالبان در انتخابات رياست جمهوري امريکا، آرزو مي‌کردند که ترمپ در قدرت ابقا شود.
اما بر خلاف اين آرزومندي طالبان، بايدن در انتخابات رياست جمهوري امريکا، پيروز گرديد و آب سرد به تن داغ طالب انداخته شد و طالبان از تب و تاب افتادند.
پاکستان که حامي طالبان است نيز با پيروزي رييس جمهور منتخب و جديد امريکا نگران شد و حتا قريشي وزير خارجه پاکستان، به گونه يي به دولت جديد امريکا اخطار داد و گفت که بايد بايدن به موافقت‌نامه ميان طالبان و امريکا وفادار باشد.
حتا کار به جاي کشيد که طالبان جبهات جنگ شان را اکمال کردند و افراد شان را براي تقويت اين جبهات فرستادند يعني آماده‌گي براي يک جنگ دوامدار که از مذاکرات و عملي شدن موافقت‌نامه دوحه نااميد شده بودند.
اکنون ناتو و امريکا آن گونه که در زمان ترمپ از بيرون شدن سريع نيروهاي شان خبر مي دادند، سخن نمي زنند، مقامات امريکايي و ناتو بيرون شدن نيروهاي شان را مشروط به بهبود اوضاع در افغانستان دانسته اند، اما با آن هم حکومت امريکا در تلاش اين است که چگونه مذاکرات صلح افغانستان به پيش برده شود و موافقت‌نامه ميان امريکايي ها و طالبان چنان عملي شود که مشکلي براي آينده امريکا پيش نيايد و برخي از دست آوردها در افغانستان حفظ شود و طالبان نيز به قدرت
عام و تام نرسند.
اکنون همه منتظر اين اند که خليل زاد چه زماني به منطقه بر مي‌گردد تا روشن شود که در سياست و پاليسي امريکا نسبت به مذاکرات صلح چه تغييراتي آمده است.
اما مردم افغانستان از آينده شان نگران اند و نمي‌دانند که با سرنوشت آنها چه بازي هاي صورت مي‌گيرد.
با توجه به همين گفته ها بايد امريکا و ديگر کشورهايي که در قضيه جنگ و صلح افغانستان ذيدخل اند، نگراني هاي مردم افغانستان را درک کنند و به طالبان چنان امتياز ندهند که دوباره مردم، کشورشان را ترک کنند و يا براي مقاومت ديگر در برابر طالبان آماده‌گي بگيرند.
صلح در کشور يک ضرورت است، اما صلحي که عزت مردم در آن حفظ شود و دشمني ها به گونه‌ي واقعي پايان يابد و دوستي و برادري در ميان همه گروه ها به وجود آيد.
